Mijn moeder heeft een grote invloed op me gehad. Mijn huidige huis lijkt op de appartementen waar zij en ik woonden: kunst aan de muur, veel boeken, te veel platen en geen tv.
Henry Rollins. Nic Walker
Mam en ik gingen drie dagen per week naar de platenzaak om platen te kopen.
Ik werd daardoor een eclectisch kind, grootgebracht met Bob Dylan, Barbra Streisand, Chopin, Bach, Arlo Guthrie, Coltrane, Miles Davis … Tegen de tijd dat ik 10 was, wilde ik alleen nog maar in mijn kamer naar muziek luisteren. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, ging mam er meteen vandoor. Ze was een gemotiveerde jonge professional die in het onderwijs werkte. Ik was een hyper kind. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze had geen vrienden die ouders waren. Ze kwamen langs voor gin en tonics, sigaretten en om te zeuren over Nixon. Haar leeftijdsgenoten waren gemotiveerde feministen die vriendjes hadden maar niet wilden trouwen. Ze leefden niet van mannen.
Ik werd seksueel misbruikt toen ik zeven was door mama’s vriendje. Hij was een gemene dronkaard, en pervers. Ik werd niet gepenetreerd, maar het was een spel-wisselaar. Ik had iets verkeerds gedaan en mam liet hem langskomen om het recht te zetten. Hij kwam binnen als een huurmoordenaar en sloeg me verrot met een riem. Ik moest me uitkleden en toen speelde hij een minuutje met me. Mam was in de woonkamer. Het maakte me erg kwaad. Ik heb nog nooit mijn stem of hand verheven naar een vrouw, maar ik zal een man slaan zonder twee keer na te denken. Gelukkig kan ik die woede beteugelen, maar ik voel het de hele tijd.
Ik had een grootmoeder van mijn moeders kant die ik twee keer heb ontmoet. Beide keren leek ze erg moe, maar toen ontdekte ik dat ze stomdronken was. Ik heb ook twee keer vaders moeder ontmoet, Belle; ze was erg aardig en gedroeg zich als een grootmoeder in een film.
Mijn ouders waren getrouwd, maar ik heb nooit een foto van hen samen gezien, of van ons drieën samen. De scheiding was erg onvriendelijk; toen ik negen was, moest ik het van mam tegen pap zeggen als hij te laat was met zijn kindergeld. Ik vond het niet leuk als ze me dat liet doen.
Mijn eerste kus was toen ik 15 was. Ik was een privé-schooljongen die introvert en gespannen was. Het meisje nam me mee naar haar schoolfeest. Haar vriend had een fles Jack Daniel’s en ze zei dat ik er wat van moest drinken. Ik nam een slok. Plotseling waren dit meisje en ik op de dansvloer en ik werd gekust. Ik nam het initiatief niet. Ik was verlegen.
Ik ging met een paar meisjes uit op de middelbare school, maar het ging niet goed. Ik ontmoette een meisje in de 11e klas waar ik mee ging tot de 12e klas en ik verloor mijn maagdelijkheid aan haar. Toen ging ik bij Black Flag en binnen een week werd ik versierd door intense punk rock meisjes. De leadzanger van een band zijn heeft grote waarde.
Ik kreeg de essentie van vier tot zeven minuten relaties tijdens mijn rock’n’roll leven. Ik had fysiek plezier met vrouwen. Ik heb nooit langer dan zes maanden achtereen met vrouwen gedate, hoewel ik in 1986 zes maanden met een vrouw heb samengewoond, voordat ik de Rollins Band ging vormen. We zijn nog steeds vrienden en spreken elkaar eens per week, ook al is ze getrouwd en heeft ze een kind.
Door de punkscene van Washington leerde ik dat vrouwen gelijkwaardig waren. Tegen de tijd dat ik in de LA punkscene kwam, was die super vrouwenhatend en waren vrouwen er om hun T-shirts voor mannen op te trekken. Ik heb daar nooit iets van begrepen.
Ik denk wel eens dat ik romantiek wil, maar het is alsof je je aan zand vasthoudt. Het glijdt altijd weer weg. Verliefd worden interesseert me niet.
Zwarte vlag had een vrouwelijke bassiste, Kira Roessler. Ze was maar een tenger vrouwtje, maar haar postuur deed er niet toe. Ze zat in een van de meest woeste bands op het hoogtepunt van geweld in die scene in de jaren ’80. Ze was net zo stoer als wij en kon overal tegen.
Op mijn 55ste weet ik wie ik ben. Ik ben niet zo geïnteresseerd in het hebben van iemand om verantwoording af te leggen en romantisch te zijn op een regelmatige basis. Af en toe denk ik dat ik het wil, maar het is als vasthouden aan zand. Het glijdt altijd weer weg. Verliefd worden interesseert me niet.
Huwelijken kwamen even in mijn gedachten toen ik jong was, maar het was niet geworteld in de werkelijkheid. Sinds ik een grijsharige man ben, is het nooit meer bij me opgekomen.
Mijn moeder leeft nog. Ze is 85, maar ik zie haar niet echt. Mijn vader heb ik sinds 1987 niet meer gezien. Ik ben echt als nakomertje opgevoed en zo is het nu eenmaal gegaan, denk ik.
Een inspirerende vrouw in mijn leven was Ginger, de moeder van mijn beste vriend Ian MacKaye . Ze overleed in 2004. Ze was een geweldig intellect, een auteur en een cerebrale vrouw die je op dingen aansprak maar ook suggesties gaf. Zij is de vrouw die mij de kracht van ideeën en het intellect heeft bijgebracht, dat het niet gaat om het in elkaar slaan van de jongen op het schoolplein, maar om de musea waar je naar toe gaat en de boeken die je leest. –
An Evening with Henry Rollins is te zien in Arts Centre Melbourne’s State Theatre op 19 en 20 september.