Heeft uw kind moeite met het uitsteken van zijn/haar tong? Heeft uw kind moeite met bepaalde spraakklanken (klanken die met het puntje van de tong of met ingetrokken tong worden voortgebracht, zoals /t, d, n, l, s, z, sh, r/) of kan hij/zij de tong niet bewegen bij bewegingen die op het eerste gezicht makkelijk uit te voeren lijken (bijvoorbeeld het likken aan een ijshoorntje)?
Als het antwoord op deze vragen “ja” is, kan er sprake zijn van een tongriempje. De eerste stap is goed te beoordelen of er daadwerkelijk sprake is van een tongriem. Als u de tong van uw kind optilt, ziet u een dun, rekbaar stukje weefsel waarmee de tong aan de mondbodem vastzit. Dit weefsel heet het linguale frenulum. De functie van het linguale frenulum is de tong bewegingsvrijheid te geven voor mondbewegingen, waaronder het voortbrengen van spraakklanken (articulatie). Bij een normale ontwikkeling zou het frenulum voor de geboorte moeten loslaten, zodat de tong vrij kan bewegen. Als het linguale frenulum ongewoon verkort of verdikt is, of aan de tongbasis blijft vastzitten, is er sprake van ankyloglossie of “tongriem”. Het is interessant om te weten dat tongriem meer bij jongens dan bij meisjes voorkomt en in families kan voorkomen.
Voor sommigen levert tongriem geen problemen op en is ingrijpen niet nodig. Het is mogelijk dat het linguale frenulum na verloop van tijd losser wordt, waardoor de tongriem zou verdwijnen. In andere gevallen kan tongriem problemen geven met een of meer van de volgende zaken: problemen met borstvoeding; eet- en slikproblemen, gebitsafwijkingen, articulatieproblemen; slechte mondhygiëne en slechte uitvoering van andere mondbewegingen.
U vraagt zich misschien af hoe tongriem wordt behandeld. Chirurgisch ingrijpen (frenulectomie) bij tongriem is onderwerp van discussie onder professionals, maar als de tongriem de bovengenoemde functies aanzienlijk belemmert, kan een kleine chirurgische ingreep worden aanbevolen om het frenulum los te maken en de linguale bewegingsvrijheid te vergroten. Hoewel tongriem lange tijd als een kleine afwijking werd beschouwd, zijn de fysieke en emotionele gevolgen van tongriem voor de hele levensloop, van zuigeling tot volwassene, gedocumenteerd. Als u denkt dat uw kind een tongriem heeft, kunt u het beste contact opnemen met de juiste deskundigen (spraak-taalpatholoog, tandarts, KNO-arts, kinderarts) die een diagnose kunnen stellen en de nodige behandeling kunnen bepalen.