Handling Throat Trauma

Het komt steeds vaker voor dat chiropractors primaire zorgverleners zijn. Naarmate chiropractors meer zichtbaar worden aan de zijlijn, moet onze opleiding worden verbeterd om snelle en accurate besluitvorming mogelijk te maken bij een mogelijk ernstig letsel.

Het is zeer waarschijnlijk dat u na verloop van tijd, of u nu teamarts, stand-by toeschouwer of ouder bent, een type keeltrauma zult waarnemen en waarschijnlijk opgeroepen zult worden als de dichtstbijzijnde zorgverlener.

Een stomp keurtrauma aan de hals is soms moeilijk te beoordelen, en wordt vaak over het hoofd gezien – met rampzalige gevolgen. De literatuur gaat terug tot de jaren 1960, met inbegrip van de bespreking van procedures, en het grootste deel van dat protocol wordt vandaag nog steeds gevolgd. Het is typisch voor sporters (kinderen en volwassenen) om een of ander stomp trauma aan de keel op te lopen door een van de verschillende mechanismen die zijn opgesomd:

• contact met de keel door een bal;
• contact met de keel door het hoofd of een ander lichaamsdeel van een andere atleet;
• contact met de keel door een stok of andere atletische uitrusting;
• knijpen van de keel, zoals bij vechten of worstelen. (Hoewel illegaal, kan het voorkomen. Het is ook een standaard gevaar bij “grappling.”)
• contact met de grond of iets anders tijdens een val (Hoeveel kinderen vallen niet op een voetbal?);
• whiplash-achtige verwondingen; of
• een achterpassagier die tegen een voorstoel slaat of een bestuurder die tegen het stuur slaat.

In het boksen en de vechtsporten komt keelletsel vrij vaak voor, bij een op de 200 gevechten. Meestal is keeltrauma vanzelfsprekend. De rode vlaggen voor een noodsituatie zijn:

• hoarseness;
• moeilijk slikken;
• stridor (een geluid dat wordt gemaakt door te ademen door een sluitende luchtweg, dat klinkt als een buisinstrument) – onheilspellend;
• een gevoel van volheid in de keel;
• zichtbare zwelling in de voorste hals (niet palperen, want dan kan het superieure gebroken deel van het inferieure verankerde deel “vallen”, waardoor de luchtweg verloren gaat);
• subcutane lucht – dat knisperige gevoel onder je vingertoppen. (ook aanwezig bij spanningspneumothorax);
• spugen van bloed;
• bloedingen, uitwendig of in de mond waargenomen – zonder intraorale bron;
• verlies van herkenningspunten door zwelling;
• ademverlies of moeizame ademhaling.

Wat te doen (en wat niet te doen)

• Kalm blijven en spreken met gezag in uw stem.
• Neem contact op met 112.
• Houd oogcontact met iedereen die u helpt en laat hem of haar uw bevelen aan u herhalen, vooral als de persoon emotioneel aan de patiënt gehecht is.
• Wek de patiënt niet op; laat hem of haar gaan zitten en breng eventueel beschikbaar ijs aan op de zijkanten van de nek. Het ijs zal de zwelling van het gebied helpen verminderen.
• Leg de patiënt niet neer! Het hoofd omhoog leggen vermindert de hydrostatische druk, waardoor de luchtwegen minder opzwellen, en het helpt de luchtwegen te vrijwaren.
• Houd het hoofd in een neutrale positie, want elke beweging kan de breuk vervolledigen. Gebruik geen groot kussen of apparaat achter de nek, dat kan resulteren in extra druk op het gebied.
• Geef de patiënt niets te drinken! Het slikken zal de aandoening verergeren, en het is waarschijnlijk dat u de luchtweg zult belemmeren.

Hoe u ook omgaat met dit soort letsel, ga er altijd van uit dat het ergste eraan zit te komen. Het is beter om overreactief te zijn dan om postreactief te zijn en aangeklaagd te worden. Blijf kalm en dring aan op medisch spoedtransport (EMS). Zorg ervoor dat u de 911-telefonist informeert dat er een keurtrauma is en dat de ademhaling wordt belemmerd. Let op zwelling en heesheid, en controleer de polsslag en ademfrequentie per minuut.

Beginnen met reanimatie bij een bewusteloze patiënt is nobel, maar lijkt bijna nutteloos, omdat geen van uw ademhalingen de longen van de patiënt zal kunnen binnendringen totdat een tracheale buis is doorgesneden en ingebracht door het ambulancepersoneel of het personeel van de spoedeisende hulp. U moet echter proberen te reanimeren!

Ik heb veel verschillende symptomen van keeltrauma gezien: iemand die na een keelschot rondrent en een pseudo-Roest-teken vertoont (waarbij de nek het hoofd niet lijkt te kunnen dragen en met de handen omhoog moet worden gehouden); sommigen die hun keel helemaal niet vasthouden; en één meisje dat zelfs haar arm vastgreep. Maar binnen enkele minuten vallen ze allemaal flauw (meestal terwijl ik 911 aan de telefoon heb).

Zodra de patiënt op de grond ligt, moet u proberen te reanimeren totdat de ambulance arriveert; houd de borst van de patiënt in de gaten om te zien of deze omhoog komt als u in zijn of haar mond probeert te blazen. Meld elk gebrek aan beweging aan het EMS personeel.

Door deze situatie op een kalme, geïnformeerde manier aan te pakken, wint u snel het respect van het ambulancepersoneel en uw gemeenschap. Ik stuur liever 10 mensen naar de ED dan één naar het mortuarium! Als arts heeft u het recht om vervoer naar een spoedeisende hulpafdeling aan te raden of “sterk aan te raden”. U heeft niet het recht om het ambulance personeel te vertellen wat ze moeten doen of naar welke ED ze moeten gaan. U hebt ook geen inbreng in de activiteiten van het ambulancepersoneel, hoewel u in het geval van een laryngeaal trauma zeker zou willen dat ze het wisten voordat ze iets aan de luchtweg deden. Sommigen zijn getraind in intubaties.

Posttraumatische vervolginstructies:

• beperkt gebruik van de stem;
• een vloeibaar dieet, in sommige gevallen;
• het gebruik van zuurstof en/of antibiotica opvolgen;
• steroïdengebruik, in sommige extreme gevallen; en zorgvuldig, dagelijks vervolgonderzoek van het uitwendige en inwendige strottenhoofd, op toegenomen zwelling of tekenen van infectie.

Suggested Reading

1. Smith M, Carber L. Chiropractic health care in health professional shortage areas in the United States. Am J Public Health December 2002; 92(12):2001-9.
2. Teitelbaum M. The role of chiropractic in primary care: findings of four community studies. J Manipulative Physiol Ther November/December 2000;23(9):601-9.
3. Brandenburg JH. Problemen van gesloten larynxletsel. Arch Ortoloarng 1965;81:91-96.
4. Chadwick DL. Closed injuries of the larynx and pharynx. J Laryngeal 1960;74:306-324.
5. Hagr A, Kamal D, Tabah R. Pharyngeal perforation caused by blunt trauma to the neck. Can J Surg February 2003;46(1):57-8.
6. Mitchell RO, Heniford BT. Traumatic retropharyngeal hematoma – a cause of acute airway obstruction. J Emerg Med March/April 1995;13(2):165-7.

David T. Ryan, BS, DC
Heather Kite, DC
Columbus, Ohio

Dr. David Ryan is de afgelopen 10 jaar medisch directeur en medevoorzitter geweest van het Arnold Fitness Weekend (www.arnoldclassic.com), en is de hoofdschrijver voor www.bodybuilding.com. Hij werkt in Columbus, Ohio.