Het bekende Olympische logo met vijf ringen werd ontworpen in 1912 en officieel goedgekeurd in 1914. Uitgesteld vanwege de Eerste Wereldoorlog, werd het logo voor het eerst gebruikt op de Olympische Zomerspelen van 1920 in Antwerpen, België. Het officiële logo van de Olympische Spelen bestaat uit vijf in elkaar grijpende ringen tegen een witte achtergrond. De blauwe, gele, zwarte, groene en rode ringen tegen de witte achtergrond waren bedoeld als een voorstelling van de regio’s van de wereld met de kleuren van de vertegenwoordigende naties in die tijd. Het in elkaar grijpen van de ringen was bedoeld om de universaliteit van de Olympische Spelen te symboliseren en de eenheid in de wereld aan te moedigen, vooral in een tijd waarin de spanningen tussen de naties hoog opliepen. Het idee voor de Olympische ringen kwam van de spelen van 1912 in Stockholm, Zweden, waar voor het eerst sinds de moderne Olympische spelen van 1896 in Athene, Griekenland, vertegenwoordigers van alle vijf continenten deelnamen.
Ontworpen door Pierre de Coubertin, stichter van het Internationaal Olympisch Comité en vader van de moderne Olympische Spelen, lichtte hij voor het eerst het ontwerp Olympique van 1912 toe:
“…de zes kleuren die zo gecombineerd zijn, geven de kleuren van alle naties weer, zonder enige uitzondering. Het blauw en geel van Zweden, het blauw en wit van Griekenland, de driekleuren van Frankrijk, Engeland en Amerika, Duitsland, België, Italië, Hongarije, het geel en rood van Spanje naast de nieuwigheden van Brazilië of Australië, met het oude Japan en het nieuwe China. Hier is waarlijk een internationaal symbool.”
En uit Textes choisis, vol. II, p.470, 1931:
De Olympische vlag … heeft een witte achtergrond, met in het midden vijf in elkaar gevlochten ringen: blauw, geel, zwart, groen en rood … Dit ontwerp is symbolisch; het stelt de vijf bewoonde continenten van de wereld voor, verenigd door het Olympisme, terwijl de zes kleuren de kleuren zijn die op dit moment op alle nationale vlaggen van de wereld voorkomen.
De vijf ringen symboliseren elk van de continenten van de wereld, maar de eigenlijke kleuren zijn niet toegewezen aan een bepaald continent. Vóór 1951 werden in de officiële Olympische handboeken wel kleuren toegekend aan elk continent: blauw voor Europa, geel voor Azië, zwart voor Afrika, groen voor Australië en Oceanië en rood voor Amerika (zowel Noord- als Zuid-Amerika). In januari 1951 werd deze verwijzing bij besluit van het Uitvoerend Comité van het Olympisch Overzicht geschrapt:
Op bladzijde 18 van het Groene Boekje (zowel de Franse als de Engelse versie) staat dat de kleuren van de Olympische Ringen die aan de respectieve vijf continenten zijn toegekend, de volgende zijn: Blauw voor Europa, geel voor Azië, zwart voor Afrika, groen voor Australië en rood voor Amerika. Volgens de documenten in het bezit van de Kanselarij kan geen definitief bewijs worden gevonden dat deze toewijzing van kleuren het oorspronkelijke idee van P. de Coubertin was, hoogstens zou hij het misschien achteraf hebben toegegeven. Om aan alle controverses op dit punt een einde te maken heeft de E. C. van de I. O. C. besloten deze paragraaf te schrappen en geen kleuren aan de verschillende werelddelen toe te kennen. De C. E. verzoekt alle belangstellenden hiervan kennis te nemen. (Bulletin van het Internationaal Olympisch Comité, nummer 25, januari 1951)
De Braziliaanse kunstenaar Gustavo Sousa heeft de vijf Olympische ringen opnieuw geïnterpreteerd en de grootte ervan aangepast op basis van verschillende sociaal-economische factoren voor elk continent. In zijn reeks infografieken zijn de kleuren opnieuw toegewezen (volgens de Franse blog Fubiz) met het volgende: Oceanië: blauw, Europa: zwart, Amerika: rood, Azië: groen, en Afrika: geel. Behalve de grimmige kleur van de herschikte ringen, wordt er geen andere interpretatie gegeven: geen legende, schaalbalk, of metadata, waardoor kijkers op verschillende sites die over de ringen berichten, in debat zijn gegaan over welke kleuren nu echt welke continenten voorstelden. Precies wat de kunstenaar bedoelde, legde Sousa uit in een interview: “De reden waarom ik niet heb onthuld welke welke is, is omdat je dat bijna kunt achterhalen als je doorleest; ik dacht dat dat proces van ontdekking interessant was.” Volgens hetzelfde artikel in Fast Design is het aantal infografieken ook gekoppeld aan de Olympische Spelen: er zijn er zestien in totaal, een voor elke dag van de Olympische Spelen. Datasets gevisualiseerd: moorden, militaire uitgaven, aantal miljardairs, percentage huishoudens met televisies, gevangenen, gevaarlijk afval, percentage van de wereldwijde CocaCola-verkoop, kindersterfte, katholieke priesters, asielzoekers, kooldioxide-uitstoot per hoofd van de bevolking, mensen met HIV, bevolking, McDonald’s verkooppunten, wapenbezit, en obesitas percentage.
De resulterende infographics werden voor het eerst geplaatst op oceaniaeuropeamericasafricaasia.tumblr.com door Sousa. Een selectie van de Olympische Ringen (om ze allemaal te zien, bezoek Sousa’s tumblr voor de Olympische Ringen infografieken:
Noot terzijde: GIS Lounge heeft onlangs de lijst van miljardairs van de wereld door Forbes in kaart gebracht en geprofileerd. Ga voor meer informatie naar: Geografie van miljardairs: Mapping Nationalities and Residency.
Voor meer voorbeelden van ruimtelijke gegevens die niet op een kaart zijn gevisualiseerd, zie Spatial Unmapped.