Doof: Cultures and Communication, 1600 to the Present

Gallaudet University

Gallaudet University in Washington, D.C. is ’s werelds enige liberal arts college speciaal voor doven en slechthorenden. Opgericht in 1864, blijft het een centrum van zowel de dovencultuur als het activisme voor dovenrechten. De campus ontbrandde in 1988 en opnieuw in 2006 in protesten over eisen voor een leiderschap dat representatief is voor en ontvankelijk is voor de dovengemeenschap. Wijdverspreide berichtgeving over deze protesten inspireerde activisme van dovengemeenschappen in het buitenland, evenals andere groepen voor de rechten van gehandicapten.

I. King Jordan, de eerste dove president van de universiteit, verklaarde in 1988 beroemd dat “dove mensen alles kunnen doen wat horende mensen kunnen doen, behalve horen”. Gallaudet University telt onder haar alumni dichters, politici, acteurs, geleerden, architecten, artsen, musici, wetenschappers en advocaten.

In 1856 werd Amos Kendall, voormalig postchef-generaal van de Verenigde Staten, voogd over een aantal dove kinderen. Bezorgd over hun beperkte onderwijsmogelijkheden schonk hij twee acres van zijn landgoed in de hoofdstad aan de oprichting van het Columbia Institution for the Instruction of the Deaf and Dumb and Blind, dat onder leiding zou komen te staan van Edward Miner Gallaudet. De blinde leerlingen werden spoedig overgeplaatst naar een afzonderlijke school in Baltimore. Kendall was niet tevreden met secundair onderwijs en overtuigde het Congres ervan de school de bevoegdheid te verlenen universitaire graden te verlenen. In 1864 ondertekende president Lincoln het handvest van de hogeschool en president Grant tekende de diploma’s van de eerste afgestudeerden, waarmee een traditie van presidentiële handtekeningen werd ingesteld die tot op de dag van vandaag op de diploma’s prijkt. Het college werd in 1894 omgedoopt tot Gallaudet College, ter ere van Thomas Hopkins Gallaudet, en werd in 1986 Gallaudet University.

Dit iconische standbeeld aan de Gallaudet University stelt Thomas Hopkins Gallaudet voor die Alice Cogswell de manuele letter “A” leert, de eerste letter in haar naam.

De beeldhouwer, Daniel Chester French, die ook het Lincoln Memorial ontwierp, kende het manuele alfabet en had een dove zoon. Sommigen geloven dat hij de handen van Lincoln kerfde in de handgeschreven initialen “A” en “L”, hoewel de National Park Service dit betwist.

Gallaudet University Press, opgericht in 1980, publiceert werken met betrekking tot doofheid en gebarentalen en produceert een eigen woordenboek van de Amerikaanse gebarentaal in gedrukte en elektronische vorm. Dove mensen werden van oudsher veel tewerkgesteld bij drukpersen, omdat werd aangenomen dat de luide omgeving geen invloed op hen had. Veel dovenscholen leidden studenten op in de kunst van het drukken.

In 1988 trad de president van Gallaudet University af, en verschillende gekwalificeerde dove kandidaten kwamen naar voren als finalisten voor de positie. De overwegend horende Board of Trustees benoemde echter Elisabeth Zinser, een niet-signalerende, horende vrouw met weinig ervaring met de dovencultuur. Studenten, docenten, personeel en leden van de gemeenschap verenigden zich om de school uit protest een week lang te sluiten. De Deaf President Now (DPN) beweging resulteerde in de benoeming van I. King Jordan als de eerste dove president van de universiteit. De demonstranten eisten ook het aftreden van Jane Bassett Spilman, voorzitster van de Board of Trustees, die tijdens het protest verklaarde dat “doven nog niet klaar zijn om in de horende wereld te functioneren”. Deze verklaring weerspiegelt audisme-discriminatie op basis van audiologische status.

Deze afbeelding toont dove demonstranten die demonstreren voor het Amerikaanse Capitool, minder dan twee mijl van de Gallaudet campus. Ze droegen het iconische “We still have a dream” spandoek van de burgerrechtenbeweging. De NAACP steunde de Gallaudet-studenten en zag het protest als een dove burgerrechtenbeweging. In zijn steunbetuiging verklaarde dominee Jesse Jackson: “Het probleem is niet dat de studenten niet horen. Het probleem is dat de horende wereld niet luistert.”

In mei 2006 benoemde de Board of Trustees van Gallaudet proost Jane Fernandes tot president, nadat I. King Jordan had aangekondigd met pensioen te willen gaan. Fernandes, die doof was vanaf haar geboorte, leerde ASL pas op volwassen leeftijd en had een controversiële leiderschapsstijl. Gallaudet studenten lanceerden een ander massaal protest, door een tentenkamp op te zetten bij de ingang van de universiteit. Honderden alumni en supporters reisden naar Gallaudet om de studenten en faculteitsdemonstranten te steunen, en een kleine groep mobiliseerde een hongerstaking.

Op vrijdag 13 oktober 2006, nu herinnerd als “Zwarte Vrijdag”, gaf Jordan de campuspolitie opdracht meer dan honderd demonstranten te arresteren om Gallaudet te heropenen. Hij dacht dat het protest een weerspiegeling was van de overtuiging dat Fernandes “niet doof genoeg” was voor de positie. Sommige studenten maakten bezwaar en noemden wanbeleid, slechte communicatie en een groot aantal academische grieven in hun afwijzing van Fernandes. Voor velen deed Jordan’s veroordeling van het protest afbreuk aan zijn status als heldhaftig leider van de dovengemeenschap. Uiteindelijk resulteerde de “Eenheid voor Gallaudet”-beweging in de benoeming van Robert Davila, die als president diende tot zijn pensionering in december 2009.