Doneer!

Eaglets

Biologie | Gedrag | Dieet | Nesten | Migratie | Demografie | Eaglets | Decline & Herstel
Nationaal symbool | Wetten die arenden beschermen | Ziekten | Gevaren | AEF &Eagles | Overview

Bald Eagles leggen normaal gesproken één tot drie eieren per jaar. Er zijn een paar succesvolle legsels van 4 eieren gedocumenteerd. De eieren komen uit na ongeveer 35 dagen broeden. De arenden vliegen uit als ze ongeveer 12 weken oud zijn. – BH
De gemiddelde legselgrootte van de zeearend is iets minder dan 2 eieren/legsel (1,9). Als we aannemen dat een vrouwtje begint te broeden als ze 5 jaar oud is, en tot haar 25ste blijft leven, zal ze 20 jaar eieren kunnen leggen. Er is geen bewijs dat een gezonde arend minder eieren legt naarmate ze ouder wordt. Dus 2 eieren per jaar x 20 jaar = 40 eieren in haar leven. – PN
De gemiddelde tijd voor een zeearend ei om uit te komen vanaf het moment dat het werd gelegd is 35 dagen. Het kan een paar dagen langer zijn.
Het vrouwtje broedt het grootste deel van de tijd, maar het mannetje helpt ook. Ze zorgen ervoor dat de eieren beschermd zijn tegen de weersomstandigheden, en ze “rollen” de eieren om alle delen van het ei op dezelfde temperatuur te houden en om te voorkomen dat het zich ontwikkelende embryo in het ei aan de eierschaal blijft kleven. Beide ouders zijn waakzaam in het beschermen van de eieren tegen roofdieren of indringers in het nest.
De video hieronder laat zien hoe babyvogels (alle soorten) zuurstof krijgen als ze nog in de schaal zitten.

In een post uit 2018 stelt “Elfruler” (www.elfruler.com): “Het aviaire ei is een wonder der natuur, een zelf ingesloten en perfect effectieve leefomgeving voor het zich ontwikkelende vogelembryo. Het is stevig maar flexibel, hard maar poreus. Het bevat alles wat nodig is om een klein en zwak organisme in staat te stellen zich te ontwikkelen tot een kuiken met voldoende kracht en vaardigheid om door te breken en in de buitenwereld te verschijnen. Klik hier voor een uiteenzetting over de vele factoren die een rol spelen bij het uitkomen van een kuiken.” (Zeer gedetailleerd en meer geschikt voor oudere studenten en/of volwassenen)
_____________

*Note: “Elfruler” is de nomme de plume van de auteur van een zeer bekende Bald Eagle Blog (www.elfruler.com). “Elfruler” is een “gepensioneerde universiteitsprofessor met een Ph.D. in een discipline in de geesteswetenschappen, is al vele jaren vogelaar en is een fervent waarnemer van internet vogel cams (roofvogels en andere wilde dieren) sinds 2009. In die tijd heeft ze ook veel en diepgaand gelezen in de ornithologie, en gedurende 4 jaar heeft ze vrijwilligerswerk gedaan voor roofvogel revalidatie organisaties, waarbij ze praktische ervaring opdeed in het vangen en redden, medische triage en behandeling, en revalidatie van roofvogels en andere vogels.”
Een eitand wordt gevormd op het arendje als het groeit in het ei. Het is eigenlijk een scherpe punt op zijn snavel. Tegelijkertijd ontwikkelt de baby een ‘broedspier’ die de kop van de zich ontwikkelende vogel naar achteren doet kantelen.

Als de eitand groot genoeg is, komt hij in contact met de binnenkant van het ei. Als de baby in het ei beweegt, breekt dit kleine eitandje door de schaal (een ‘pip’ genoemd) en na enkele uren of zelfs een dag of twee komt de baby tevoorschijn.

Als je een nest observeert met een camera en microfoon, kun je de piepjes horen die het arendje maakt nog voordat het uit het ei komt.
Als ze voor het eerst geboren worden, zijn ze bedekt met dons, en zo licht dat ze bijna wit lijken. Tegen de tijd dat ze 9 – 11 dagen oud zijn, is het eerste dons vervangen door een tweede dons dat veel donkerder van kleur is.

De veren beginnen te verschijnen als ze ongeveer 24 dagen oud zijn. Deze zijn altijd zeer donker wanneer ze verschijnen.

De verkleuring van een babyarend tot een volwassen arend verandert in de loop van 4-5 jaar totdat de snavel en ogen geel worden, en de kop- en staartveren wit.
Babyarendjes komen volkomen hulpeloos ter wereld. Ze kunnen hun kop niet omhoog houden; hun zicht is beperkt; hun poten zijn te zwak om hun gewicht te dragen. Zeearenden zijn altriciaal, wat betekent dat ze voor 100 procent op hun ouders moeten vertrouwen om hen te beschermen en voor hen te zorgen.

Het kan dagen duren voordat ze volledig zijn uitgekomen van de eerste pip tot volledig vrij zijn van de schaal (in het nest van Romeo & Juliet in Florida duurde het 40 uur voordat de eerste arend die in 2016 uit het ei kwam (NE16) het proces voltooide. Vaak gaat het veel sneller dan dit.

Na het uitkomen zal de arend opdrogen en oppluizen tot een donzig grijs. Het voedsel wordt hem aangeboden door de ouder, die het vlees van de vis of wat er maar voorhanden is, versnippert. Kleine stukjes worden keer op keer aangeboden terwijl het arendje worstelt om zijn wiebelige hoofdje lang genoeg stil te houden om het voedsel te nemen. In korte tijd wordt de arend sterker en zijn eetvaardigheid en coördinatie ontwikkelen zich snel.

Een arend heeft een krop – een opslagplaats – onder zijn kin. Het voedsel gaat in de krop en wordt dan verteerd als het nodig is. Als de krop “vol” is, kun je hem zien uitpuilen. Deze krop is eigenlijk een deel van de slokdarm waar het voedsel wordt opgeslagen en zachter wordt gemaakt. De krop regelt de stroom van voedsel door het spijsverteringskanaal.

Hoe snel groeien de arenden?

• De arenden groeien snel, ze voegen elke week ongeveer een half pond tot een pond lichaamsgewicht toe tot ze ongeveer 9-10 weken oud zijn, afhankelijk van of de arend een mannetje of een vrouwtje is. Vrouwtjes zijn altijd groter.
• Als ze ongeveer twee weken oud zijn, kunnen ze hun kop omhoog houden om te eten.
• Als ze ongeveer drie weken oud zijn, zijn ze een meter hoog en hebben hun poten en snavels bijna volwassen afmetingen.
• Als ze ongeveer drie tot vier weken oud zijn, zijn de arenden bedekt met een secundaire vacht van grijs dons.
• Als ze ongeveer vier tot zes weken oud zijn, kunnen de vogels staan en beginnen ze hun eigen voedsel op te peuzelen.
• Als ze ongeveer drie tot zes weken oud zijn, beginnen de zwarte jeugdveren in te groeien. Hoewel donsveren uitstekende isolatoren zijn, zijn ze nutteloos en moeten ze worden vervangen door jonge veren voordat een arend zijn eerste vlucht kan maken, zo’n 10 tot 14 weken na het uitkomen.
• Op ongeveer zes weken zijn de arenden bijna even groot als hun ouders.
• Op ongeveer acht weken is de eetlust van de arenden op zijn grootst. De ouders zullen bijna onophoudelijk jagen om hen te voeden, ondertussen op het nest beginnen de arenden hun vleugels te strekken in antwoord op windvlagen en kunnen ze zelfs voor korte periodes zweven. De arenden worden sterker.
• Op ongeveer negen tot tien weken beginnen ze zich te vertakken, dit is een voorloper van het uitvliegen.
• Omstreeks tien tot veertien weken zullen de arenden uitvliegen, of wegvliegen van het nest.
• Als de arenden zijn uitgevlogen kunnen ze nog vier of vijf weken in de buurt van het nest blijven en korte vluchten maken terwijl hun primaire veren groeien en sterker worden. Hun ouders zorgen nog steeds voor al hun voedsel. De jonge uitgevlogen jongen lijken, met uitzondering van hun kleur, op hun ouders, maar vertonen geen gelijkenis in gedrag. De juvenielen moeten nu leren jagen, en ze hebben alleen wat er over is van de zomer om te leren. Daarna zijn ze op zichzelf aangewezen. De eerste winter is het gevaarlijkste en moeilijkste deel van het leven van een arend.

Moedelijk zijn de ouders op jacht naar voedsel voor de arenden. Ze lijken niet erg ver weg te zijn.
Eaglets vliegen ‘op hun plaats’ boven hun nest tot ze zich sterk en dapper genoeg voelen om voor het eerst te vliegen als ze ongeveer 12 weken oud zijn. De wind stimuleert de arenden om zich zo te oefenen dat ze, waar de wind constanter is, genoeg kunnen oefenen om te vliegen als ze 10 weken oud zijn. Bij afwezigheid van wind kan hun eerste vlucht een week of meer worden uitgesteld. – BH
Gemiddeld blijven ze na het uitvliegen 4-12 weken in het broedgebied, de tijd waarin ze leren jagen en vliegen. – PN
Jonge arenden uit wilde nesten ontwikkelen hun jachtvaardigheden op eigen kracht, maar brengen na het uitvliegen heel wat tijd door met het gadeslaan van hun ouders, en leren ongetwijfeld door te kijken wat de volwassenen doen. De eigenlijke vaardigheden worden met vallen en opstaan aangeleerd.

De drang om te jagen, is aangeboren, zoals kan worden gezien bij gehakkelde arenden, uitgevlogen in een omgeving zonder volwassenen in de buurt om deze jonge vogels iets te “leren” of te laten zien. Toch leerden de gehakkelde arenden voor zichzelf te jagen en te overleven.

Het is belangrijk om voedsel te verstrekken bij de hakkentorens of aan de rand van een meer in de buurt om hen een bron van voedsel te geven voor zolang ze het nodig hebben. Na verloop van tijd stopte elke arend in zijn eigen tempo met het gebruik van het voedsel dat werd verstrekt door de verzorgers die de houwtorens bedienden en begon hij op eigen houtje te foerageren.

Ook in het wild zullen de volwassen ouders nog enige tijd na het uitvliegen voedsel blijven verstrekken, terwijl de pas uitgevlogen vogels niet alleen hun jacht-, maar ook hun vliegvaardigheid aanscherpen. Gemiddeld duurt het zo’n 4 tot 12 weken voor jonge arenden met succes beginnen te jagen. Echte, volledig verfijnde, gespecialiseerde jachtvaardigheden, vergen waarschijnlijk jaren om te ontwikkelen. – PN
Nee.
Nee. Arenden brengen 10-12 weken op het nest door, doen al hun eigen vliegtraining, en vliegen zelfstandig uit het nest, waarbij ze in de loop van de volgende maand of twee geleidelijk aan kracht winnen en hun vliegvaardigheid aanscherpen. – PN
Eaglets komen uit het ei na 35 dagen broeden en blijven 10-12 weken in het nest voordat ze uitvliegen of hun eerste vlucht maken. Vaak verloopt het uitvliegen geleidelijk, waarbij de vogels vertakken, het eigenlijke nest verlaten maar niet de boom, en nog een paar dagen of misschien een week nodig hebben om echt weg te vliegen van de nestboom. Dan komen ze terug als ze gekalmeerd zijn en beseffen dat het zo slecht nog niet was, en dat het eigenlijk wel leuk was!
Ze blijven 1-2 maanden in de buurt van het nest rondhangen, hun vliegkunsten bijschaven en voortdurend bij hun ouders om voedsel bedelen. Dan, als ze denken dat ze er klaar voor zijn – en de mannetjes denken altijd dat ze er eerder klaar voor zijn dan de vrouwtjes – vertrekken ze op eigen houtje naar onbekende streken, waar ze ongeveer een jaar rondzwerven voor ze terugkeren. – PN