NOOT VAN ME: Voordat u het essay leest, wil ik eerst een paar punten toelichten.
1) Het Deer Range Improvement Program (DRIP) bestaat nog steeds. En elke staat heeft een programma zoals DRIP. Het heet misschien niet DRIP, maar er zijn overal in de V.S. DRIP-achtige programma’s.
2) Hier volgt een gedetailleerde uitleg over de jacht op basis van geslacht. Als we geen sexe-gestuurde jacht zouden hebben, zou er een gelijke verhouding zijn tussen mannelijke herten en vrouwelijke herten. Dus, als iemand een groep van 10 herten zou nemen – waar dan ook – zouden er vijf mannetjes en vijf vrouwtjes zijn. De vijf mannetjes zouden de vijf vrouwtjes zwanger maken, die vervolgens vijf nakomelingen zouden baren. Echter, na tientallen jaren van het doden van grote bokken voor hun grote rekken, hebben we nu verhoudingen van 7-op-3, 8-op-2, of 9-op-1 VROUWEN per mannetje. Laten we de 7 tegen 3 verhouding nemen. We hebben nu drie mannetjes die zeven wijfjes zwanger maken (we weten dat mannetjes zoveel wijfjes zwanger kunnen maken als ze met elkaar in contact komen). Zeven vrouwtjes baren zeven nakomelingen, wat betekent dat er minimaal twee EXTRA baby’s per groep van 10 herten zijn als gevolg van de op geslacht gebaseerde jacht. Maar, laten we verder gaan. Wildlife biologen hebben bevestigd dat wanneer herten en andere dieren (inclusief mensen in oorlogstijd) het gevoel hebben dat hun populatie wordt gedecimeerd, zoals het geval is na afloop van het jachtseizoen, de meerderheid van alle vrouwtjes bevallen van een tweeling of een drieling. Dus, laten we het tweeling scenario nemen. Zeven wijfjes baren nu 14 baby’s in plaats van de oorspronkelijke vijf (als onze samenleving niet zou jagen), waardoor er 9 EXTRA baby’s per steekproefgroep van 10 herten zijn. Als je de extra baby’s vermenigvuldigt over de hele Michigan kudde, heb je een “extra” 500.000 tot 700.000 herten per jaar. En raad eens hoeveel jachtvergunningen ze elk jaar uitgeven? Je raadt het al, tussen de 500.000 en 700.000. En zo groeide de kudde in Michigan van 500.000 in de jaren ’70 tot bijna twee miljoen vandaag. Dit scenario geldt in elke staat, waarbij de aantallen slechts licht verschillen van staat tot staat.
3) Het enige excuus om dieren te doden en op te eten zou puur zijn om te overleven. Maar dit scenario is zeldzaam. Ik denk aan de Eskimo’s, die in een ijzige omgeving leven (en daarom ben ik nooit naar Alaska gereisd om lezingen te geven). Ik zal nooit begrijpen waarom mensen die in een NIET-IJSE of NIET-DESERT omgeving wonen, jagen, doden en het vlees van dieren eten. Gewoonte, traditie, gemak of smaak zijn ongeldige, barbaarse redenen om dieren kwaad te doen. Het MOORDEN en COMMODIFEREN van dieren zijn misdaden. Moord is moord, of de slachtoffers nu rechtop staan, op handen en voeten lopen, een vacht, veren, hoorns, snavels of kieuwen hebben. Zelfverdediging, en plaatsvervangende zelfverdediging (het verdedigen van anderen die zichzelf niet kunnen verdedigen), zijn de enige rechtvaardigingen voor moord. Verhandelen is wanneer mensen dieren veranderen in levenloze voorwerpen en ze niet meer voor iets anders aanzien. Koeien zijn veranderd in schoenen, aktetassen en hamburgers. Kippen zijn veranderd in emmers met vleugels. Herten zijn getransformeerd in onwillige deelnemers aan een bloeddorstige sport, en vervolgens in afgehakte wandtrofeeën en hertenburgers.
4) Wanneer mensen worden behandeld zoals jagers dieren behandelen, schreeuwen mensen “holocaust!”, “genocide!”, “massamoord!”, en “bloedige moord!” Toch zijn dieren, volgens de denkwijze van de jagers, “wild” dat het verdient gedood te worden. Dit “spel” is verstoken van rationeel denken, fatsoen en vriendelijkheid. Het is, eerlijk gezegd, sociopathisch gedrag. Ik kijk al meer dan 25 jaar naar jacht- en hengelsportprogramma’s op ESPN. Als sportjunkie moet ik in het weekend wachten tot de bloedprogramma’s afgelopen zijn voordat er echte sportprogramma’s worden uitgezonden. Ik hoor de opwinding in de stemmen van de jagers voordat ze de trekker overhalen of de pijl afschieten. Het is niet nodig om de ware redenen te verzinnen voor de hertenjacht, of welk ander moment dan ook om dieren te doden. Jagen en vissen zijn bloedsporten, zo simpel is het. Bovendien worden jagers niet vrijgesproken van hun moorden alleen omdat ze het zelf doen. In feite maakt hun doden de jagers direct verantwoordelijk, in tegenstelling tot mensen die hun vlees in een supermarkt kopen. De laatsten zijn slechts medeplichtigen die iemand anders betalen om de misdaden te begaan. Het kopen van andermans prooi is nog steeds ondubbelzinnig verkeerd en slecht, maar het direct doden en schaden vertoont meer psychotisch gedrag dan iemand die niet direct kan of wil schaden en doden.
Jagers zijn terroristen van de dierenwereld
Door Gary Yourofsky
Het volgende essay werd gepubliceerd als een redactioneel artikel in The Detroit News op 20 april 2001. Het verscheen vervolgens in het boek Hunting: Opposing Viewpoints, in 2008 gepubliceerd door de Gale Group/Greenhaven Press.
Ik ben de oprichter en voorzitter van Michigan’s meest uitgesproken en compromisloze humanitaire organisatie, ADAPTT. Bijna 80 middelbare scholen en universiteiten hebben mij uitgenodigd om studenten te onderwijzen en voor te lichten over dierenbevrijding, ethiek, rechtvaardigheid en vriendelijkheid.
Voordat ik elke leugen over de jacht weerleg, wil ik beginnen met twee citaten van enkele bekende dierenrechtenactivisten.
De eerste is van Mohandas Gandhi. “Het leven van een lam is niet minder kostbaar dan dat van een mens. Hoe hulpelozer het schepsel is, des te meer heeft het recht op bescherming tegen de wreedheid van de mens.”
Het tweede citaat is van de grote filosoof Pythagoras. “Zolang de mensheid de meedogenloze vernietiger van andere wezens blijft, zullen we nooit gezondheid of vrede kennen. Want zolang mensen dieren afslachten, zullen ze elkaar doden. Voorwaar, zij die het zaad van moord en pijn zaaien, zullen nooit vreugde en liefde oogsten.”
Nu, in tegenstelling tot het rooskleurige beeld dat jagers altijd over zichzelf schetsen – de nobele jager, de eerlijke jager, de zorgzame jager, de bezorgde jager – laten we eens een snelle lijst van nobele jacht adagia doorlopen:
- Schiet meer en schiet vaker, ik ben een darmstapel verslaafde, mep ‘em en stapel ‘em, leef om te jagen/jaag om te leven en dood verder.
- En wat te denken van deze opmerking van Ted Nugent, ’s werelds meest uitgesproken dierenmoordenaar en zo’n beetje de held van elke jager: “Ik draag bij aan de dood van de winter en het gekreun van de stilte, bloedsporen klinken als muziek in mijn oren. Ik ben een darmstapel verslaafde. Het varken wist niet dat ik er was. Het is mijn kick. Ik hou van dieren scheren. Het is rock ‘n’ roll kracht.” (World Bowhunter’s Magazine, Volume 1, Nummer 4, Mei 1990, pagina 12)
Het is moeilijk voor dierenrechten humanitaristen om de waarheid over de jacht te bespreken wanneer we voortdurend te maken hebben met leugens over overbevolking, leugens over vriendelijkheid en leugens over wetenschap.
ADAPTT heeft genoeg van jagers, hun regeringscollegas en al hun zieke mentaliteiten. De zogenaamde “deskundigen” die werken voor de DNR en de NRC zijn geen “deskundigen.” Het zijn jagers en voorstanders van de jacht.
En jagen is geen gezonde wetenschap. Het is alleen gezond plezier voor ondeugdelijke individuen die lafhartige daden begaan. En het klinkt mij in de oren dat elk gezond persoon die een greintje gezond verstand bezit, die gezonde waarheid zou begrijpen.
Om jagers in 1971 gunstig te stemmen, begon de DNR serieuze pogingen om de “oude bossen”-situatie in Michigan te veranderen. Er waren ongeveer 500.000 herten op dat moment en dat was niet genoeg om de jagers tevreden te stellen. Daarom stelde de DNR het Deer Range Improvement Program in, bekend als DRIP, dat opriep tot het kappen van 1,2 miljoen acres bos om een toegankelijker voedselaanbod voor herten te creëren en de voortplanting verder te stimuleren. De DNR heeft ook altijd een onevenredig aantal vergunningen afgegeven voor het doden van mannelijke herten, omdat het doden van mannetjes in plaats van vrouwtjes ervoor zorgt dat het interne voortplantingsmechanisme van de vrouwtjes op hol slaat. Vervolgens baart ze tweelingen en zelfs drielingen om de soort in stand te houden.
Het DRIP programma en de op geslacht gebaseerde jacht hebben ervoor gezorgd dat de hertenpopulatie zich vorig jaar heeft genivelleerd op ongeveer 2 miljoen dieren.
Voor de goede orde: jagers veroorzaken een toename van het aantal ongelukken tussen herten en auto’s en dragen bij aan schade aan gewassen.
In 1972 waren er 10.742 aanrijdingen tussen herten en auto’s. Vorig jaar waren dat er ongeveer 70.000. Goh, ik dacht dat jagers jaagden om het aantal botsingen tussen herten en auto’s te verminderen? In 1996 dreigde het Michigan Farm Bureau zelfs met een collectieve rechtszaak tegen de DNR wegens het uitsluitend tegemoetkomen aan de behoeften van jagers.
Toen het aantal herten-auto-ongelukken en gewasschade in de loop der jaren gestaag toenam, zei Dave Arnold, een leidinggevende bij de DNR, op 1 januari 1980 tegen de Detroit Free Press het volgende: “Verlies het doel van het programma niet uit het oog. Toen de DNR een aantal jaren geleden besloot om te proberen de kudde te vergroten tot ongeveer een miljoen dieren, wisten we dat het aantal aanrijdingen met auto’s en de schade aan gewassen zou toenemen.”
Hier is wat Ned Caveney, een staatsboswachter van de DNR, te zeggen had tegen de Northwoods Call een krant uit Charlevoix op 26 mei 1991: “In Michigan manipuleren we boshabitat om verbazingwekkend onnatuurlijke hertenaantallen te produceren — sommige jaren tot twee miljoen van de beestjes. Dat zijn er waarschijnlijk twee miljoen meer dan er waren voordat de mens zich ermee ging bemoeien.”
In de jaren ’90 richtte de pro-jacht gouverneur John Engler de Hunting and Heritage Task Force op om de jacht- en vismogelijkheden voor het publiek uit te breiden, wat dezelfde reden is waarom de U.S. Fish and Wildlife Service bestaat. Tussen haakjes, de USFWS biedt 290 jachtprogramma’s en 307 visprogramma’s aan op de 514 nationale wildreservaten in de V.S. In paragraaf zes van Engler’s Hunting and Heritage Task Force edict staat het volgende: “Hoewel Michigan wijdverspreide mogelijkheden biedt om te jagen en te vissen, zou er meer gedaan kunnen worden om deelname aan te moedigen, vooral in dichtbevolkte centra. Alle divisies binnen de DNR zouden moeten samenwerken om jagen en vissen toegankelijker te maken op zowel openbaar als particulier terrein. Waar mogelijk, vergroot de mogelijkheden om te jagen en te vissen in stedelijke parken en recreatiegebieden.”
Dit was het enige doel achter de recente afslachtingen van herten in onze metro-parken. Niet omdat de herten alle trilliumplanten opaten. De HCMA raad van commissarissen zou het verschil niet weten tussen trillium en helium. Bovendien zijn mensen de enige dieren die land vernietigen en meer nemen dan ze nodig hebben.
De moorden in de metro-parken vonden niet plaats omdat de jagers voedsel wilden schenken aan de hongerigen. Dat is gewoon een slimme public relations gimmick om te proberen een aureool te plaatsen rond degenen die dieren vermoorden voor de lol. Het is veel kostenefficiënter om hongerige mensen spaghetti en roergebakken tofu te voeren, en je kunt op die manier ook meer mensen voeden.
Iedereen moet begrijpen dat wildbeheer een illusoir concept is dat zo’n 100 jaar geleden in het leven is geroepen. Er bestaat niet zoiets als wildbeheer. Mensen kunnen de natuur niet beheren. Het enige beheer dat mensen zouden moeten doen is uit de ruimte van de dieren blijven.
En, nogmaals, het is onrechtvaardig, dom en verachtelijk dat de DNR en NRC – volledig bestaande uit jagers en jacht supporters – beslissingen nemen over het lot van wilde dieren. Dat zou hetzelfde zijn als pedofielen kinderbeschermingswetten laten schrijven en vrouwenhaters wetten over huiselijk geweld?
Oten jagers hun prooien op? Ja. Maar jagen jagers voor voedsel? Nee! Ze jagen voor de kick van het doden. Ze krijgen een kick. Een super shot adrenaline. Het is bloeddorst en dominantie. Het is arrogantie en egoïsme. Het is haat en wreedheid. Het is oneer en wreedheid. Het is moord en het is obsceen.
Jagers gebruiken altijd het excuus dat herten zullen verhongeren tijdens de winter, alsof verhongering geen natuurlijk proces is en de manier van de natuur om populaties onder controle te houden en de manier van het ecosysteem om te werken.
Hangende herten leveren voedsel op voor aaseters en het is de manier van de natuur om zieke dieren uit te roeien en de sterkste dieren in staat te stellen zich voort te planten.
Een kogel door het hoofd of een pijl door de borst is geen oplossing voor de hongerdood. Maar, bovendien, jagers schieten niet eens op uitgehongerde herten. Ze maken geen goede trofeeën en hebben niet veel vlees.
Ik daag iedereen uit me een foto te laten zien van één jager vorig jaar die één uitgemergeld hert heeft geschoten. Slechts één. Jagers schieten op grote bokken met grote rekken voor grote trofeeën. Kijk naar hun TV shows op PBS en ESPN en TNN. Dat is alles waar ze over praten- grote bokken en grote trofeeën.
Op 17 april 1989, in The Free Press, zei Nugent dit over de jacht: “Ik jaag niet voor het vlees. Ik jaag om te jagen.”
In 1990 zei Nugent het volgende in zijn World Bowhunters Magazine: “Niemand jaagt alleen om vlees op tafel te zetten, want het is te duur, tijdrovend en uiterst inconsistent.”
Voor de goede orde, ik heb nooit gedreigd iemands kind iets aan te doen over de recente herten-doden in onze metro-parken. Ik heb gedreigd een kogel op te vangen voor de herten en mijn eigen hertenpolitie op te richten om de herten te beschermen tegen jagers. Maar ik daagde wel een stuk of zes sissende dieren-dodende jagers uit om mij te laten zien hoe stoer “stoere jongens” werkelijk zijn. Ik wilde deze pestkoppen bestrijden en ze op hun plaats zetten. Helaas, zoals gewoonlijk, weigerden ze mijn uitdaging aan te nemen. Als er één ding is dat ik in zes jaar intensief activisme heb geleerd, dan is het wel dat dierenmishandelaars lafaards zijn die nooit zouden vechten tegen iemand die terugvecht.
Voor meer informatie over de jachtindustrie, lees Hoe worden herten beheerd door State Wildlife Agencies?
