Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Meer informatie, waaronder hoe u cookies kunt beheren.
Er is al veel verwarring bij het publiek over het verschil tussen een diëtist en een voedingsdeskundige, maar nu gooit de Academy of Nutrition and Dietetics nog een term in de mix. Met onmiddellijke ingang kunnen geregistreerde diëtisten (RD) zich identificeren als Registered Dietitian Nutritionists (RDN). Deze nieuwe titel is optioneel, en er is geen verschil tussen de praktijk, ervaring of vaardigheden van een RD versus een RDN. Volgens de Academy is de verandering bedoeld om het publiek eraan te herinneren dat “Alle diëtisten voedingsdeskundigen zijn, maar niet alle voedingsdeskundigen zijn diëtisten”. Maar laten we eerst even teruggaan…
Wat is het verschil tussen een diëtist en een voedingsdeskundige?
Ik heb dit al eerder behandeld, maar hier is een snelle recapitulatie. Registered Dietitians (RD’s) zijn deskundigen op het gebied van voeding die hebben voldaan aan de eisen om de wettelijke titel van “RD” te voeren. Hoewel sommige RD’s zichzelf als voedingsdeskundige beschouwen, moet je er niet vanuit gaan dat alle voedingsdeskundigen RD’s zijn. In veel staten kan bijna iedereen zichzelf een “nutritionist” noemen, ongeacht opleiding of ervaring. De vereisten om een RD te worden zijn onder meer:
- een bachelordiploma in voeding, diëtetiek, of een verwant gebied
- Voltooiing van 1200 praktijkuren onder supervisie door een geaccrediteerd programma
- Het slagen voor het registratie-examen dat wordt gegeven door de Commission on Dietetic Registration
- RD’s moeten vervolgens aan permanente educatie-eisen blijven voldoen om hun certificering te behouden.
Hoe past de RDN in deze puzzel?
Persoonlijk denk ik dat “Voedingsdeskundige” een veel betere beschrijving is van de voedingspraktijk, maar omdat het zo ongereguleerd is, geef ik er de voorkeur aan om diëtist te worden genoemd. Ik heb hard gewerkt om een diëtist te worden, niet alleen een voedingsdeskundige, en ik ben blij dat mijn titel dat weerspiegelt. Ik heb geen uitgesproken mening over de nieuwe titel, maar door hem facultatief te maken, creëert de Academy volgens mij scheidslijnen die er niet zijn.
Hoe zit het met de Licensure?
Licensure is een heel andere pot met wormen. Licenties zijn door de staat geregeld, dus door een licentie te krijgen, worden diëtisten geïdentificeerd als door de staat gereguleerde voedingsdeskundigen. Gelicentieerde diëtisten zijn te herkennen aan “LD” of “LDN” na RD (of RDN) in hun titel (voorbeeld: Jane Doe, RD, LDN). Er is geen verschil in betekenis tussen LD en LDN. Sommige staten (zoals Texas) gebruiken LD, terwijl andere staten (zoals Massachusetts) LDN gebruiken. Veel werkgevers willen dat diëtisten een licentie krijgen, omdat diëtisten met een licentie door verzekeringsmaatschappijen worden erkend, door JCAHO worden erkend, voldoen aan de criteria voor medische voedingstherapie, en de enige professionals zijn die voedingsadvies mogen geven.
Dus waar gaat al die controverse over? Hoewel er in veel staten al een vergunning is, heeft de recente vervolging van een niet-gelicentieerde blogger die voedingsadvies gaf, de discussie aangewakkerd dat een vergunning slechts een instrument is van de Academy om de concurrentie voor RD’s te beperken. Aan de andere kant ziet de Academy een vergunning als een bescherming van de volksgezondheid en als een minimum standaard voor opleiding en ervaring. Zoals een recent artikel het zo mooi verwoordde, “net zoals er artsen en tandartsen zijn met een licentie, die garanderen dat ze aan een aantal strenge normen hebben voldaan, zouden er ook diëtisten met een licentie moeten zijn”.
Voor degenen die meer willen weten:
- Om meer te lezen over het licentiedebat, zie dit artikel.
- Om te leren hoe het nieuwe RDN-certificaat te gebruiken, zie deze pagina.
– Kelly