Wat gebeurt er op Antarctica?
Op 6 februari 2020 registreerde het Argentijnse Esperanza Onderzoeksstation, gelegen op het noordelijke Antarctische Schiereiland, een temperatuur van 18,3 graden Celsius, gelijk aan 64,9 graden Fahrenheit. Dit is meer dan 10 graden Fahrenheit hoger dan de vorige warmste meting, genomen op 24 maart 2015 bij 53,5 graden (17,5 graden Celsius), en is de warmste temperatuur ooit geregistreerd voor het Antarctische continent. (Ter vergelijking, de gemiddelde temperatuur van Miami, Florida in de maand februari is 64-75 graden Fahrenheit.)
Het Antarctisch Schiereiland is typisch het warmste gebied van het continent, met zijn hoogste temperaturen die zich voordoen in januari en februari (zomermaanden op het zuidelijk halfrond); het klimaat overschrijdt echter zelden 50 graden Fahrenheit, of 10 graden Celsius. De gemiddelde wintertemperaturen stijgen ook: sommige studies schrijven een stijging van bijna 11 graden Fahrenheit (6 graden Celsius) toe sinds de jaren 1960.
In feite is de hele Antarctische regio – gedefinieerd als elke locatie verder naar het zuiden dan 60 graden breedtegraad – gestaag aan het opwarmen. Volgens de Wereld Meteorologische Organisatie heeft 87% van de gletsjers van het westelijke Antarctische Schiereiland zich in de afgelopen vijftig jaar teruggetrokken. Hoewel het Antarctische zee-ijs de voorbije decennia geleidelijk is toegenomen, suggereert een studie gepubliceerd in het tijdschrift PNAS dat deze trend recent is omgekeerd, met recorddiepten van het Antarctische zee-ijs geregistreerd in 2017. In totaal is de afgelopen zeventig jaar 25.000 vierkante kilometer Antarctisch zee-ijs verloren gegaan.
Wat betekent dit voor de rest van de wereld?
De Antarctische ijskap bevat genoeg water om het mondiale zeeniveau mogelijk 60 meter te laten stijgen. Hoewel het verlies van de hele ijskap vergezocht is, heeft de opwarming van Antarctica en het daarmee gepaard gaande smelten van zeeijs en gletsjers wel degelijk invloed op het stijgende water. Tot een kwart van de huidige zeespiegelstijging kan worden toegeschreven aan het smelten van het Antarctische ijs. Een gebied van zorg is de West-Antarctische ijskap, met daarin de bijzonder instabiele Thwaites-gletsjer. In 2018 vonden onderzoekers bewijs dat een instorting van de West-Antarctische ijskap kan hebben bijgedragen aan een extreem snelle zeespiegelstijging tijdens de Eemian interglaciale periode, 125.000 jaar geleden, onder klimaatomstandigheden die slechts een paar graden warmer waren dan die van vandaag.
Smelten van ijs is niet het enige gevolg van stijgende temperaturen. Verzuring van de oceaan – een fenomeen dat het vaakst wordt genoemd in verband met het verbleken van koraal – wordt veroorzaakt doordat oceaanwater kooldioxide absorbeert, waardoor de pH verandert. In de Zuidelijke Oceaan, die Antarctica omringt, is de concentratie van opgeloste CO2 aanzienlijk toegenomen, waardoor de ecosystemen in gevaar komen. Ongewervelde dieren zoals krill en zoöplankton, die de basis vormen van veel mariene voedselwebben, kunnen te maken krijgen met een ernstige afname van hun populatie. Bovendien is het mogelijk dat koudwaterorganismen – met een lagere stofwisseling en langere levensduur dan hun tropische tegenhangers – zich minder snel aanpassen aan veranderende omstandigheden en daardoor minder goed in staat zijn veranderingen in hun leefomgeving te overleven. Hoewel dit een lokale kwestie lijkt, migreren vele soorten van over de hele wereld, waaronder vogels, vissen en walvissen, hun hele leven van en naar de Zuidelijke Oceaan. Schade aan Antarctica en de omliggende ecosystemen kan verstrekkende gevolgen hebben voor de hele wereld.
Additonal Information:
- It was 65 Degrees in Antarctica This Week : NPR (Feb 2020)
- Antarctica’s Effect on Sea Level Rise in Coming Centuries: NASA (April 2019)
- Quick Facts About Ice Sheets : NSIDC
article by Kayla Windelspecht
image credits:
- Aerial view of Antarctica: Davepape / Publiek domein
- Ice sheet: Liam Quinn uit Canada / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)