Accountants worden vaak gestereotypeerd als number-crunching wiskunde nerds die dol zijn op belastingen en zaterdagavonden doorbrengen met het spelen van rekenmachine bingo. Echter, de wereld van corporate accounting is zeer belangrijk om te leren als een aspirant-belegger, omdat het zal u helpen een voorsprong te krijgen met uw portefeuillebeheer. Beleggers moeten de kwantitatieve informatie in jaarrekeningen en relevante rekeningen analyseren om hun waarderingen en beleggingsbeslissingen te baseren op specifieke bedrijven. Maar wat zijn deze jaarrekeningen en welke belangrijke informatie kunt u erop vinden?
De drie standaard jaarrekeningen – winst-en-verliesrekening, balans en kasstroomoverzicht – vormen de basis van de bedrijfsboekhouding. Naast investeerders gebruiken ook de bedrijfsleiding, kredietverstrekkers, leveranciers en concurrenten uit de sector deze overzichten om de financiële positie van een bedrijf te beoordelen. Specifieke informatie uit deze overzichten kan worden gebruikt om financiële ratio’s te berekenen, die kwantitatief inzicht verschaffen in de prestaties van een onderneming. Hoewel de resultatenrekening, de balans en het kasstroomoverzicht allemaal afzonderlijke financiële details bieden, zijn ze ook onderling verbonden, wat een uitgebreid overzicht geeft van de bedrijfsactiviteiten van een bedrijf. In dit artikel gaan we dieper in op de structuur en inhoud van deze overzichten, hoe u ze als belegger kunt analyseren en hoe ze allemaal samenhangen.
De balans van een bedrijf is een financieel overzicht dat een momentopname biedt van wat een bedrijf bezit en verschuldigd is, evenals het bedrag dat door aandeelhouders is geïnvesteerd. De balans is onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: (1) activa en (2) passiva en eigen vermogen.
De activa van een bedrijf geven aan hoe het zijn middelen heeft geïnvesteerd en wat het bezit. Binnen het activasegment worden de rekeningen van boven naar beneden gerangschikt in volgorde van liquiditeit – hoe gemakkelijk de activarekening in contanten kan worden omgezet. Bijgevolg worden activa ingedeeld als kortetermijn- of langetermijnactiva. Kortetermijnactiva kunnen binnen een jaar liquide worden gemaakt. In het algemeen is de volgorde van de rekeningen binnen de vlottende activa als volgt
Kas en kasequivalenten: de meest liquide activa en kunnen harde valuta, liquide bankrekeningen, schatkistpapier, kortlopende staatsobligaties met looptijden van minder dan 90 dagen omvatten. Kasequivalenten zijn zeer liquide beleggingen op zeer korte termijn, met een maximale beleggingsduur van 3 maanden.
Vermarktbare effecten: aandelen en schuldbewijzen met liquide markten
Vorderingen: geld dat aan het bedrijf verschuldigd is voor eerdere verkopen
Voorraden
Lange termijn activa zijn niet erg liquide en het duurt langer dan een jaar om ze in contanten om te zetten. Zij omvatten het volgende:
vaste activa: grond, gebouwen, machines, apparatuur en andere kapitaalintensieve activa.
immateriële activa: niet-fysieke activa zoals intellectueel eigendom
Verplichtingen
Verplichtingen vertegenwoordigen het bedrag dat aan crediteuren of leveranciers verschuldigd is, en worden ingedeeld in kortlopende (kortlopende) of langlopende verplichtingen. Kortlopende schulden zijn schulden die binnen een jaar vervallen en worden vermeld in volgorde van hun vervaldatum. Langlopende schulden zijn schulden die verschuldigd zijn op elk moment na één jaar.
Vlottende passiva kunnen bestaan uit:
Huidige saldi van langlopende schulden
Rente te betalen op langlopende schulden
Huur, belastingen, nutsvoorzieningen
Verplichtingen: Aan verkopers of leveranciers verschuldigde bedragen voor ontvangen goederen of diensten die nog niet zijn betaald
Te betalen lonen
Te betalen dividenden
Verplichtingen op lange termijn omvatten:
Langlopende schulden
Pensioenfondsverplichting: het geld dat een bedrijf verplicht is te storten op de pensioenrekeningen van zijn werknemers
Uitgestelde belastingverplichting: belastingen die zijn opgebouwd, maar pas over een jaar worden betaald
Aandeelhoudersvermogen
Ook bekend als “netto activa”, is het aandeelhoudersvermogen het geld dat toekomt aan de eigenaren van een bedrijf. Als alle activa van een bedrijf zouden worden geliquideerd en alle passiva zouden worden betaald, zou het resulterende bedrag het eigen vermogen zijn.
Toepassing van de fundamentele vergelijking
Hieronder vindt u een voorbeeldbalans voor Amazon Inc. Misschien herkent u de structuur en de labels, maar het belangrijkste aspect van het lezen van een balans is het kennen van de fundamentele boekhoudkundige vergelijking:
Assets = Liabilities + Shareholders’ Equity
Omdat een bedrijf moet betalen voor alles wat het bezit (de activa), zal het ofwel schulden aangaan (liabilities) of geld van investeerders aannemen (uitgifte van aandelen of eigen vermogen). Het eigen vermogen wordt gevonden door de passiva van de activa af te trekken, wat uiteindelijk is wat het bedrijf waard is vanuit een boekwaardeperspectief.
Laten we zeggen dat Amazon in 2017 een langetermijnlening van $ 4 miljoen heeft afgesloten bij een commerciële bank. Als gevolg van deze lening stegen de activa van Amazon met $ 4 miljoen, met name op zijn kasrekening (“geldmiddelen en kasequivalenten”). Haar langlopende schuld nam ook toe met $ 4 miljoen, omdat de lening uiteindelijk een verplichting is die op lange termijn zal worden betaald (> 1 jaar).
Alle bedragen die een bedrijf via aandelen van zijn investeerders neemt, worden opgenomen in zijn activa en eigen vermogen. Bovendien gaan alle inkomsten die de onderneming genereert boven haar passiva, naar de rekening van het eigen vermogen, die het nettovermogen van de eigenaars vertegenwoordigt. Deze inkomsten balanceren zichzelf aan de activakant en verschijnen als contanten, investeringen, inventaris of een ander actief, omdat winsten gewoonlijk worden gebruikt voor investeringen of opzij worden gezet in de kasrekening.
Dividenden en ingehouden winst
Gehouden winst is de hoeveelheid netto-inkomen die overblijft voor het bedrijf nadat het dividenden heeft uitgekeerd aan zijn aandeelhouders. Wanneer een bedrijf winst rapporteert, kan een deel van de langetermijnaandeelhouders hogere dividenduitkeringen verwachten als beloning voor het investeren van hun geld in het bedrijf. Dit overschot aan geld kan echter op verschillende manieren worden gebruikt die door het management van de onderneming geschikt worden geacht. Het netto-inkomen kan worden gebruikt om schulden af te lossen of om te investeren in uitbreidingsprojecten zoals het lanceren van nieuwe producten of het verhogen van de productiecapaciteit.
Wanneer dividenden worden uitgekeerd, vermindert de contante betaling aan beleggers de liquide middelen en ingehouden winsten van een bedrijf vanwege de uitstroom van kasmiddelen. Kleinere en op groei gerichte bedrijven betalen misschien helemaal geen of slechts zeer kleine bedragen aan dividend. Zij kunnen ervoor kiezen hun ingehouden winst te gebruiken om operationele of expansieactiviteiten te financieren, zoals onderzoek en ontwikkeling, marketing, werkkapitaalvereisten en overnames. Een hoge RE is gebruikelijk voor dergelijke bedrijven, en kan een indicator zijn van algemene groei. Bij blue-chipaandelen – grote en volwassen bedrijven die hogere dividenden bieden vanwege minder kapitaalgroei – hebben dergelijke bedrijven mogelijk geen opties voor projecten met een hoog risico en geven ze mogelijk de voorkeur aan het uitdelen van dividenden om beleggers verder te stimuleren.
Beperkingen van balansen
Omdat de balans slechts een momentopname is van de financiën van een bedrijf op een bepaald moment in de tijd, kan een analist alleen het verschil gebruiken tussen het ene moment in de tijd en een ander enkel moment in het verleden. Veel financiële ratio’s putten uit statistieken van de balans en de meer lange-termijn gegevens uit zowel de resultatenrekening als het kasstroomoverzicht. Daarom is het van onschatbare waarde om al deze overzichten te begrijpen en te begrijpen hoe ze met elkaar in verband staan.
Winst- en verliesrekening
Soms ook wel winst- en verliesrekening genoemd, behandelt de winst- en verliesrekening de inkomsten en uitgaven over een bepaalde periode, om winsten of verliezen te bepalen. Het geeft een gedetailleerd beeld van de totale bedrijfsactiviteiten van een onderneming. In wezen rapporteert de resultatenrekening de directe, indirecte en kapitaaluitgaven die een onderneming doet. De basisvergelijking voor deze opstelling is:
De totale opbrengsten zijn de som van zowel de bedrijfsopbrengsten als de niet-bedrijfsopbrengsten.
Bedrijfsopbrengsten zijn opbrengsten die door primaire activiteiten worden gerealiseerd. Voor een onderneming die een product vervaardigt, of een distributeur, groothandelaar of detailhandelaar, is de verkoop van het product een primaire inkomstenstroom. Voor bedrijven die diensten aanbieden, verwijzen de opbrengsten uit primaire activiteiten naar de opbrengsten of vergoedingen die worden verdiend in ruil voor het leveren van die diensten.
Niet-operationele opbrengsten worden gerealiseerd door niet-kernactiviteiten van het bedrijf, buiten de verkoop van een goed of dienst. Hiertoe behoren rente op bedrijfskapitaal dat op de bank staat, huuropbrengsten van bedrijfseigendommen, of inkomsten uit een reclame-uiting op bedrijfseigendommen.
Winst, een andere bron van inkomsten, geeft het nettobedrag aan dat wordt verdiend met de verkoop van activa op lange termijn, zoals onroerend goed, apparatuur, of zelfs een dochteronderneming.
Uitgaven en verliezen
Een uitgave is de kostprijs voor een bedrijf om te functioneren en winst te maken. De twee categorieën uitgaven zijn de uitgaven voor primaire en secundaire activiteiten. In de resultatenrekening van Amazon worden deze aangeduid als bedrijfskosten en niet-bedrijfskosten.
Primaire bedrijfskosten worden gemaakt door het verdienen van normale bedrijfsopbrengsten en zijn gekoppeld aan de primaire bedrijfsactiviteiten. Enkele voorbeelden zijn:
Kosten van verkochte goederen (COGS)
Verkoop-, algemene en administratieve kosten (SG&A
Afschrijvingen of amortisatie
Marketingkosten
Secundaire-activiteitskosten zijn alle kosten die verband houden met niet-kernbedrijfsactiviteiten, zoals betaalde rente op geleend geld of belastinguitgaven. Zie de “Rentelasten” en “Voorziening voor winstbelasting” op de winst-en-verliesrekening van Amazon als voorbeelden.