Velen zullen verbaasd zijn als ik vertel dat ik nog nooit met een mens heb gedate, en dat ik 25 jaar oud ben. Veel mensen zouden vraagtekens zetten bij de redenen achter deze beslissing, omdat ze vinden dat ik goed gekwalificeerd ben om te daten, ik ben een afgestudeerde student aan een prestigieuze school, mijn uiterlijk is gewoon goed als ik het zo mag zeggen, en ik heb een diep begrip van liefde en romantiek.
Al deze redenen waren niet genoeg om mij van gedachten te doen veranderen en op liefdesavontuur te gaan en de datingwereld te verkennen.
Door mijn hele leven heen heb ik veel moeten opofferen om te komen waar ik nu ben, ik weet niet zeker of ik een fout heb gemaakt door mijn liefdesleven opzij te zetten, maar ik weet zeker dat mijn harde werken zijn vruchten heeft afgeworpen.
Ik kom uit een zeer bescheiden gezin, ik ben mijn hele leven als wees opgegroeid, dus ik moest hard werken naast mijn studie om mezelf financieel te onderhouden, en om te slagen op school. Ik weet dat studeren moeilijk is, maar geloof me het is het waard. Het is het waard, want met je opleiding krijg je respect van anderen en vergroot je je kansen op een fatsoenlijke baan, vooral als je je hebt verdiept in een vakgebied waar je gepassioneerd over bent.
Het hebben van al die financiële verantwoordelijkheden was niet de belangrijkste reden waarom ik niet uitging, de belangrijkste reden was mijn geestelijke gezondheid. Ik leed aan een zware depressie sinds mijn tienerjaren, ik wist toen nog niet dat ik met een depressie kampte, maar de symptomen waren sterk genoeg om me soms verlamd achter te laten, en het werd met de jaren erger.
Ik wou dat ik eerder hulp had gekregen, ik weet zeker dat dit veel dingen in mijn leven zou hebben veranderd. Ik wou dat ik mijn geestelijke gezondheid serieuzer nam, want die was net zo belangrijk als mijn lichamelijke gezondheid en andere aspecten van mijn welzijn.
Daarnaast had ik tijd nodig om mezelf te begrijpen, ik had tijd nodig om vrede te sluiten met mijn emoties en van mezelf te houden voordat ik er zelfs maar aan dacht om van een ander persoon te houden. Mijn emoties waren nog niet rijp genoeg en ik was bang om gekwetst te worden.
Het hebben van een zielsverwant is zo’n geweldig gevoel, iemand hebben die om je geeft en van je houdt als een integraal deel van zichzelf is een andere dimensie van geluk. Ik heb nog niet eerder de kans gekregen om van dit gevoel te genieten, maar ik weet hoe heerlijk en intens het kan zijn.