Commonary Barriers to Participation Experiened by People with Disabilities

Bijna iedereen krijgt wel eens te maken met tegenslagen en moeilijkheden. Maar voor mensen met een handicap kunnen de belemmeringen frequenter zijn en een grotere impact hebben. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) omschrijft belemmeringen als meer dan alleen fysieke obstakels. Hier volgt de WHO-definitie van barrières:

“Factoren in iemands omgeving die, door hun afwezigheid of aanwezigheid, het functioneren beperken en handicaps veroorzaken. Hieronder vallen aspecten zoals:

  • een fysieke omgeving die niet toegankelijk is,
  • het ontbreken van relevante ondersteunende technologie (hulpmiddelen, adaptieve en revaliderende hulpmiddelen),
  • negatieve attitudes van mensen ten opzichte van handicaps,
  • diensten, systemen en beleid die ofwel niet bestaan of die de betrokkenheid van alle mensen met een gezondheidstoestand op alle terreinen van het leven belemmeren.” 1

Vaak zijn er meerdere barrières die het voor mensen met een handicap uiterst moeilijk of zelfs onmogelijk kunnen maken om te functioneren. Hier zijn de zeven meest voorkomende belemmeringen. Vaak is er sprake van meer dan één belemmering tegelijk.

  • Attitudinaal
  • Communicatie
  • Fysiek
  • Beleid
  • Programmatisch
  • Sociaal
  • Vervoer

Attitudinale belemmeringen

Attitudinale belemmeringen zijn de meest elementaire en dragen bij tot andere belemmeringen. Sommige mensen zijn zich er bijvoorbeeld niet van bewust dat moeilijkheden om ergens te komen of te gaan, een persoon met een handicap kunnen belemmeren om deel te nemen aan het dagelijkse leven en de gewone dagelijkse activiteiten. Voorbeelden van attitudinale barrières zijn:

  • Stereotypering: Mensen stereotyperen mensen met een handicap soms, door aan te nemen dat hun levenskwaliteit slecht is of dat ze ongezond zijn vanwege hun beperkingen.
  • Stigma, vooroordelen en discriminatie: Binnen de samenleving kunnen deze houdingen voortkomen uit de ideeën van mensen met betrekking tot handicaps – Mensen kunnen handicaps zien als een persoonlijke tragedie, als iets dat genezen of voorkomen moet worden, als een straf voor verkeerd handelen, of als een indicatie van het gebrek aan vermogen om zich te gedragen zoals verwacht in de samenleving.

Heden ten dage verbetert het begrip van de samenleving van handicaps, omdat we “handicaps” erkennen als datgene wat zich voordoet wanneer de functionele behoeften van een persoon niet worden aangepakt in zijn of haar fysieke en sociale omgeving. Door invaliditeit niet te beschouwen als een persoonlijk gebrek of tekortkoming, maar in plaats daarvan te zien als een sociale verantwoordelijkheid waarbij alle mensen kunnen worden ondersteund om een onafhankelijk en volwaardig leven te leiden, wordt het gemakkelijker om uitdagingen te herkennen en aan te pakken die alle mensen – inclusief degenen met een handicap – ervaren.

Communicatiebarrières

Communicatiebarrières worden ervaren door mensen met een handicap die van invloed is op het horen, spreken, lezen, schrijven of begrijpen, en die andere manieren gebruiken om te communiceren dan mensen zonder deze beperkingen. Voorbeelden van communicatiebarrières zijn:

  • Geschreven gezondheidsbevorderende boodschappen met barrières die verhinderen dat mensen met een visuele handicap de boodschap ontvangen. Deze omvatten
    • Gebruik van kleine letters of geen grote-letterversies van materiaal, en
    • Geen braille of versies voor mensen die schermlezers gebruiken.
  • Auditieve gezondheidsboodschappen kunnen ontoegankelijk zijn voor mensen met gehoorstoornissen, waaronder
    • Video’s die geen ondertiteling bevatten, en
    • Orale communicatie zonder begeleidende handmatige vertolking (zoals, Amerikaanse gebarentaal).
  • Het gebruik van technisch taalgebruik, lange zinnen en woorden met veel lettergrepen kunnen belangrijke belemmeringen vormen voor het begrip door mensen met cognitieve beperkingen.

Fysieke belemmeringen

Fysieke belemmeringen zijn structurele obstakels in natuurlijke of door de mens gemaakte omgevingen die de mobiliteit (het zich verplaatsen in de omgeving) of de toegang verhinderen of blokkeren. Voorbeelden van fysieke belemmeringen zijn:

  • Trappen en stoepranden die een persoon met een mobiliteitsbeperking verhinderen een gebouw binnen te gaan of een stoep te gebruiken;
  • Mammografieapparatuur waarvoor een vrouw met een mobiliteitsbeperking moet staan; en
  • Afwezigheid van een weegschaal die geschikt is voor rolstoelen of anderen die moeite hebben om op te stappen.

Beleidsbelemmeringen

Beleidsbelemmeringen hebben vaak te maken met een gebrek aan bewustzijn of handhaving van bestaande wetten en regelgevingsextern icoon dat vereist dat programma’s en activiteiten toegankelijk zijn voor mensen met een handicap. Voorbeelden van beleidsbelemmeringen zijn:

  • Het ontzeggen van de mogelijkheid aan gekwalificeerde personen met een handicap om deel te nemen aan of te profiteren van door de federale overheid gefinancierde programma’s, diensten of andere voordelen;
  • Het ontzeggen van de toegang aan personen met een handicap tot programma’s, diensten, voordelen of mogelijkheden om deel te nemen als gevolg van fysieke barrières; en
  • Het ontzeggen van redelijke aanpassingen aan gekwalificeerde personen met een handicap, zodat zij de essentiële functies kunnen uitvoeren van de baan waarvoor zij hebben gesolliciteerd of zijn aangenomen om deze uit te voeren.

Programmatische belemmeringen

Programmatische belemmeringen beperken de effectieve levering van een programma voor volksgezondheid of gezondheidszorg voor mensen met verschillende soorten beperkingen. Voorbeelden van programmatische belemmeringen zijn:

  • Gemakkelijke planning;
  • Brek aan toegankelijke apparatuur (zoals apparatuur voor mammografiescreening);
  • Onvoldoende tijd gereserveerd voor medisch onderzoek en procedures;
  • Weinig of geen communicatie met patiënten of deelnemers; en
  • De houding, kennis en het begrip van de zorgverlener voor mensen met een handicap.

Sociale belemmeringen

Sociale belemmeringen hebben te maken met de omstandigheden waarin mensen worden geboren, opgroeien, leven, leren, werken en ouder worden – of sociale determinanten van gezondheid – die kunnen bijdragen aan verminderd functioneren bij mensen met een handicap. Hier zijn voorbeelden van sociale belemmeringen:

  • Mensen met een handicap hebben veel minder kans op werk. In 2017 had 35,5% van de mensen met een handicap, in de leeftijd van 18 tot 64 jaar, werk, terwijl 76,5% van de mensen zonder handicap werk had, ongeveer het dubbele van de mensen met een handicap.2
  • Volwassenen van 18 jaar en ouder met een handicap hebben minder kans om de middelbare school te hebben afgemaakt in vergelijking met hun leeftijdsgenoten zonder handicap (22,3% in vergelijking met 10,1%).
  • Mensen met een handicap hebben meer kans op een inkomen van minder dan $ 15.000 in vergelijking met mensen zonder handicap (22,3% in vergelijking met 7,3%).3
  • Kinderen met een handicap hebben bijna vier keer meer kans om geweld te ervaren dan kinderen zonder een handicap.4

Factoren die van invloed zijn op de gezondheid van mensen met een handicap en mensen zonder handicap

In procenten een vergelijking van mensen zonder handicap ten opzichte van mensen met een handicap, beïnvloed door de genoemde factoren.

De drie belangrijkste genoemde factoren zijn Sociaal, Gezondheid en Gezondheidsrisicogedrag, en Toegang.

Sociale

Wat werkloosheid betreft,

  • Mensen zonder een handicap zijn met 8,7% minder vaak werkloos dan mensen met een handicap, die met 15,0% meer kans hebben werkloos te zijn.

Slachtoffers van geweldsmisdrijven,

  • Mensen zonder Handicap zijn met 21,3% minder vaak slachtoffer van geweldsmisdrijven, vergeleken met Mensen met een Handicap, die met 32,4% meer kans hebben om slachtoffer te worden van geweldsmisdrijven.4%.

Voor de kwestie werkloosheid,

  • Mensen zonder een handicap zijn minder vaak werkloos (8,7%) dan mensen met een handicap, die vaker werkloos zijn (15,0%).

Voor de kwestie slachtoffer van geweldsmisdrijven,

  • Mensen zonder een handicap zijn minder vaak slachtoffer van geweldsmisdrijven (21,3%) dan mensen met een handicap, die vaker werkloos zijn (15,0%).

Voor de kwestie slachtoffer van geweldsmisdrijven,

  • Mensen zonder een handicap zijn minder vaak slachtoffer van geweldsmisdrijven (21,3%) dan mensen met een handicap, die vaker het slachtoffer zijn van geweldsmisdrijven (21,4%).3%, in vergelijking met mensen met een handicap die meer kans hebben slachtoffer te worden van geweldsmisdrijven (32,4%).

Gezondheid en gezondheidsrisicogedrag

Voor hart- en vaatziekten (18-44 jaar),

  • Mensen zonder handicap hebben minder kans op hart- en vaatziekten (3,4%), in vergelijking met mensen met een handicap, die meer kans hebben op hart- en vaatziekten (12,4%).

Voor de waarschijnlijkheid van zwaarlijvigheid

  • Zwaarlijvigen hebben met 34,2% minder kans op zwaarlijvigheid, vergeleken met Gehandicapten, die met 44,6% meer kans hebben op zwaarlijvigheid.6%.

Voor de waarschijnlijkheid een huidige roker te zijn,

  • Mensen zonder een handicap hebben minder kans een huidige roker te zijn met 18%.0%, vergeleken met mensen met een handicap die een grotere kans hebben om te roken (28,8%).

Voor de waarschijnlijkheid om geen lichamelijke activiteit in de vrije tijd te ondernemen,

  • Mensen zonder een handicap hebben minder kans om geen lichamelijke activiteit in de vrije tijd te ondernemen (32,2%), vergeleken met mensen met een handicap die een grotere kans hebben om geen lichamelijke activiteit in de vrije tijd te ondernemen (54,2%).

Toegankelijkheid

Voor de kwestie van vrouwen die een mammografie laten maken,

  • Zij hadden met 76,6% meer kans om een mammografie te laten maken dan mensen met een handicap, die met 70,7% minder kans hadden om een mammografie te laten maken.

Voor de kwestie van het niet ontvangen van noodzakelijke medische zorg (als gevolg van kosten)

  • Voor mensen zonder een handicap is de waarschijnlijkheid dat zij niet de noodzakelijke medische zorg ontvangen (als gevolg van kosten) kleiner met 12,1%, vergeleken met mensen met een handicap.1%, in vergelijking met mensen met een handicap die meer kans hebben om geen medische zorg te krijgen (vanwege de kosten) met 27,0%.

Belemmeringen in het vervoer

Belemmeringen in het vervoer zijn te wijten aan een gebrek aan adequaat vervoer dat een belemmering vormt voor het vermogen van een persoon om onafhankelijk te zijn en in de samenleving te functioneren. Voorbeelden van vervoersbelemmeringen zijn:

  • Geen toegang tot toegankelijk of handig vervoer voor mensen die niet kunnen rijden vanwege visuele of cognitieve beperkingen, en
  • Het openbaar vervoer kan niet beschikbaar zijn of op onhandige afstanden of locaties.
  1. Wereldgezondheidsorganisatie, Internationale classificatie van functioneren, handicap en gezondheid. Genève:2001, WHO. p. 214.
  2. Houtenville, A. en Boege, S. (2019). Annual Report on People with Disabilities in America: 2018. Durham, NH: University of New Hampshire, Institute on Disability. Beschikbaar op https://disabilitycompendium.org/sites/default/files/user-uploads/Annual_Report_2018_Accessible_AdobeReaderFriendly.pdfpdf iconexternal icon
  3. Centers for Disease Control and Prevention, National Center on Birth Defects and Developmental Disabilities, Division of Human Development and Disability. Gegevens van het systeem voor gegevens over handicaps en gezondheid (DHDS) . .

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.