Boos? How to Release Pent-Up Anger

In tegenstelling tot wat velen denken, als je wilt weten hoe je opgekropte woede kunt loslaten, moet je geen boksbal kopen. Deze zomer heb ik geleerd hoe ik op een productievere manier met mijn boze emoties om kan gaan.

“Heb je zin om zondag een stukje te gaan fietsen?” vroeg Pedro me.

“Waar en wat voor weer wordt het?” antwoordde ik, met een agressieve snauw in mijn stem. Ik haatte het dat hij het me vroeg, want hij moest weten dat ik waarschijnlijk nee zou zeggen.

Hij rolde met zijn ogen en controleerde zijn weer app. “Negenentachtig Show Low, en 92 in Flagstaff.”

“Ik pas,” zei ik hem, “tenzij we er tegen zonsopgang kunnen zijn en rijden voor het heet wordt.” Hij haat vroeg opstaan in het weekend net zo erg als ik het haat om in de hitte te trainen.

Mijn intense afkeer van warm weer bereikt altijd een hoogtepunt in augustus. Gedurende een paar gezegende uren per dag (meestal tussen 3:30 en 6:30 uur) daalt de temperatuur tot in de 60. Tijdens deze gouden uren (hoewel ik niet weet of men ze gouden kan noemen omdat de zon pas om 5:45 opkomt), kan ik genieten van het buitenleven.

Ik kan mezelf niet altijd vroeg genoeg uit bed slepen om te genieten van wandelen en hardlopen in de koelere uren, dat wel. Ik heb de laatste twintig jaar bijna elke augustus een negatieve trend in mijn emoties opgemerkt. Ik word steeds vaker boos. In augustus ontstond er een gedicht dat op de pagina’s van m’n dagboek ontplofte.

August Makes Me Angry

The death throes of summer

Squeeze my spirit out sweaty rivulet by sweaty rivulet.

Lange dagen die zich voor me uitstrekten met

niet veel te doen, veranderden in

zachte dagen met te weinig tijd om

alles af te maken wat ik me had voorgenomen.

Ik snak naar koeler weer zonder het

kunstmatige gezoem van airconditioners en

Fans. Ontsnappen lonkt, maar

de plicht roept me terug.

Het gevaar ligt op de loer, opgerold en klaar om toe te slaan als ik

door hete, plakkerige dagen ploeter,

alleen blij als de zeldzame

onweersbuien moessonregens op de

droge, uitgedroogde, woestijn (en mij) dumpen.

Ik dans wild achter het gordijn van regen,

schuddend met mijn vuist naar Augustus. Spanning

Draint als kolkend bruin water de

geul in.

Boos slenter ik na de

Tempest naar huis. Klaar voor nog een lange

dag in augustus.

Anita Strawn de Ojeda

Mijn opgekropte woede mysterie

Waarom brengt augustus de boosheid in mij naar boven? Jarenlang had ik geen idee. Maar een relatief nieuwe tak van de psychologie, Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) zou wel eens het antwoord kunnen zijn.

Patiënten met PTSS (posttraumatische stressstoornis), angsten, verslavingen en paniekaanvallen hebben EMDR-therapie nuttig gevonden om hen te helpen traumatische gebeurtenissen of triggers te verwerken terwijl een therapeut hen de opdracht geeft hun ogen heen en weer te bewegen. Het klinkt overdreven eenvoudig.

De grondlegger van de EMDR beweging, psychologe Francine Shapiro, ontdekte de techniek toen ze zich realiseerde dat als ze in het bos wandelde, haar negatieve emoties afnamen.

Deze geanimeerde video legt het proces en de psychologie achter EMDR uit.

Leren over EMDR hielp me inzien waarom mijn emoties tijdens de augustusmaand op hol slaan. Ik beoefen slechts een van mijn twee favoriete manieren om emoties te verwerken – journaal schrijven – bij warm weer. In augustus, het weer samenzweert tegen mij.

In plaats van een lange wandeling te maken na school, trek ik me terug in mijn huiskamer met airconditioning. De kleine ergernissen van de dag koken en klonteren samen, resulterend in een ondefinieerbare, geleiachtige massa van woede en chagrijnigheid.

Als iemand me zou vragen of ik boos ben, zou ik dat hoogstwaarschijnlijk ontkennen. Maar onopgeloste emoties veranderen in opgekropte woede als we niet werken om ze op te lossen. Een beetje zoals het leegmaken van de cache van je computer hem versnelt en hem helpt alles efficiënter te verwerken. Omdat lichaamsbeweging endorfine verhoogt, en zowel wandelen als hardlopen vereist dat we onze ogen heen en weer bewegen, bieden ze een gelukkig soort zelf toegediende EMDR. Dat verklaart waarom ik boos word in augustus als ik niet sport op mijn vaste tijden.

Hoe opkropte woede los te laten

Deze tips komen uit een verscheidenheid van bronnen, waaronder persoonlijke ervaring.

1. Kom opdagen.

Volgens Dr. Susan Davis, auteur van Emotional Agility,

“… betekent ‘opdagen’ dat je je gedachten, emoties en gedrag bereidwillig, met nieuwsgierigheid en vriendelijkheid onder ogen ziet.”

Of je nu in je dagboek schrijft of een wandeling maakt, je moet met compassie en vriendelijkheid voor jezelf opkomen. Emoties zijn. We hebben ze allemaal, en ze maken ons niet ‘goed’ of ‘slecht’. Begin je oefensessie met intentie en vriendelijkheid. Ontken je emoties niet, maar erken ze.

2. Tune out.

Voor sommige mensen (zoals ik), het luisteren naar muziek, podcasts, of boeken neemt weg van de therapeutische ervaring van het lopen. Ik kan mezelf niet horen denken als ik probeer aandacht te besteden aan geluiden die uit mijn oordopjes komen.

3. Kies een doel.

Denk na over wat je dwarszit of irriteert. Denk eraan jezelf niet te berispen voor je opgekropte woede of negatieve gevoelens.

Leer om je emoties met vriendelijkheid en nieuwsgierigheid tegemoet te treden. Emoties zijn. #angermanagement #woede Click To Tweet

4. Vind een ritme.

Wandel snel (of ren), en laat je ogen van links naar rechts volgen. Zo ontdekte Shapiro voor het eerst de voordelen van oogbewegingen en het opwerken van sterke emoties. Laat je geest de ervaringen van je doelprobleem of emoties verwerken terwijl je loopt.

5. Stel jezelf vriendelijke vragen.

Dr. David stelt voor jezelf af te vragen wat de functie van je emoties is.

“Wat is het doel van deze emotie?”

“Ligt er iets begraven onder die emotie?”

“Wat probeert de emotie je te vertellen en wat levert het je op?”

6. Maak ruimte voor het grotere geheel.

Ik loop ’s avonds vaak buiten en beleef spectaculaire zonsondergangen. Het zien van de omvang van de schoonheid transporteert me buiten mijn woede en frustratie en helpt me het grotere plaatje te zien. Twee dagen, of zelfs twee jaar vanaf nu, zal het niet uitmaken dat een bestuurder sneed me af en bijna maakte me wrak.

7. Erken de emotie.

Misschien is wat je dacht dat boosheid was, eigenlijk vermomd verdriet, of zelfs angst. Verwerking helpt ons de rommel op te ruimen en geeft ons inzicht in het nemen van de volgende stap.

8. Neem de volgende stap.

Misschien ontdekt u dat u baat zou hebben bij professionele therapie of counseling. Als dat zo is, zet dan de volgende stap. Misschien ontdekt u dat u om het triggerende incident kunt lachen als u de bron van de angst hebt geïdentificeerd.

Wat je ook doet, sla niet op iets als je boos bent!

Wandelen, hardlopen, wandelen, of EMDR werken anders dan het tevoorschijn halen van de spreekwoordelijke boksbal (of die nu echt is of ingebeeld). Volgens Dr. David gebruiken mensen een van de drie strategieën om met woede om te gaan. Ze stoppen hun emoties (ze duwen ze opzij en proberen ze te negeren), ze piekeren (ze denken eindeloos na over het probleem, ze zijn geobsedeerd door een incident en ze laten meerdere scenario’s en uitkomsten door hun hoofd gaan), of ze blijven overdreven vrolijk.

Psycholoog Brad Bushman deed een onderzoek dat bewijst dat fysiek uithalen naar een levenloos voorwerp ons juist bozer maakt. Bushman wilde een experiment ontwerpen dat de catharsis-theorie zou bewijzen of ontkrachten. Katharsistentheorie gelooft dat het afreageren van opgekropte woede op een levenloos voorwerp mensen helpt om hun woede op een constructieve manier te uiten.

Bushman gaf deelnemers aan de studie dezelfde trigger – hij maakte ze boos met vernietigende feedback op iets dat ze hadden geschreven. Vervolgens vroeg hij een groep om op een zak te slaan terwijl ze dachten aan de persoon die hen zo scherp had bekritiseerd (ze moesten piekeren). Hij vertelde de tweede groep om na te denken over het verbeteren van hun gezondheid terwijl ze de bokszak sloegen (botters en mensen die proberen vrolijk te blijven). Voor de derde groep bood Bushman hen geen uitlaatklep voor hun woede. In plaats daarvan liet hij ze rustig zitten terwijl hij een probleem met een computer ‘repareerde’.

Na afloop beantwoordden alle deelnemers vragen over hun niveau van boosheid op een formulier. Vervolgens kregen de deelnemers de gelegenheid om de ‘persoon’ die hen de negatieve feedback had gegeven met een luchthoorn op te blazen.

Verrassend genoeg waren aan het eind van de oefening de piekeraars – degenen die hun opgekropte woede hadden geventileerd door te slaan – het meest boos. De minst boze groep bestond uit degenen die niets anders hadden gedaan dan rustig zitten.

Om de dooien van augustus te overwinnen

Ik ben halverwege deze augustus gekomen zonder te smelten van hitte of woede. Naarmate ik ouder word, hecht ik er waarde aan mijn emotionele bagage op de carrousel van het leven te ordenen. Ik leerde op de harde manier over de ziel-zuigende gevolgen van bottelen, piekeren, of doen alsof vrolijk (slechte gezondheid, depressie, gewichtstoename).

Vermijd de zieltogende gevolgen van het opkroppen of piekeren over je boze emoties. #Click To Tweet

In plaats van uit te slapen, sta ik op en ga ik sporten bij zonsopgang. Als ik een overweldigende dag heb, zorg ik ervoor dat ik ’s avonds ga wandelen als het donker is. Ik ontmoet liever een ratelslang op het pad dan dat ik er de volgende dag een tegenkom.

Ik ga vroeg naar bed, zodat ik de volgende ochtend niet chagrijnig ben als ik opsta. En voordat ik ga slapen, besteed ik vijf minuten aan het dagboek over mijn dag met nieuwsgierigheid en vriendelijkheid.

Inspireer mij maandag

• Ontwikkel gemeenschap! De Inspire Me Monday link up bestaat om de gemeenschap onder bloggers te bevorderen.
• Sharing Rocks! Bezoek en deel de post voor de jouwe. Wie weet heeft je publiek het nodig om de woorden te horen die iemand anders schreef.
• Stimuleer aanmoediging! Wanneer u vriendelijke woorden achterlaat op de blog van iemand anders, inspireert dit hen om iemand anders aan te moedigen (misschien zelfs u).