Toen ik voor het eerst probeerde nuchter te worden, wist ik dat ik graag dronk, maar vaker wel dan niet won de poeders. Drinken was meer een nevenoptie geworden die ik gebruikte om het onder controle te houden, af te remmen, of te gebruiken als tijdverdrijf totdat ik aan de drugs van mijn keuze kon komen.
Om die reden heb ik altijd gedacht dat ik in NA thuishoorde, in plaats van AA. In die tijd identificeerde ik me meer met de mensen in de kamers van Anonieme Narcotica. We spraken dezelfde taal, gebruikten drugs op dezelfde manier, en leken op dezelfde dingen uit te zijn.
Nadat ik in een jaar tijd verschillende keren was teruggevallen op alcohol, omdat ik er niet van overtuigd was dat het een probleem voor me was, belandde ik opnieuw in een behandelingscentrum, gevolgd door de AA – een plaats waarvan ik nooit had gedacht dat ik er thuishoorde. Uiteindelijk bleef ik hier omdat ik de oplossing vond die ik persoonlijk nodig had, en onlangs sprak ik op een jongerenconferentie in een panel over verslaafd zijn in de AA en dat zette me aan het denken: wat zijn de verschillen tussen Anonieme Narcotica en Anonieme Alcoholisten?
Het korte antwoord
Er zijn er geen. Niet in de kern althans. Dezelfde fundamentele ideeën zijn in beide aanwezig. Dat zijn ze:
- Werk de 12 stappen met een sponsor
- Vind een gemeenschap en word deel van de gemeenschap
- Blijf clean en nuchter van alle stemmings- en geestverruimende drugs
Op fundamenteel niveau zijn zowel NA als AA geworteld in dezelfde geloofsstructuur dat door het opgeven van het zelf, het ego, en natuurlijk, verslaving, we in een positie worden geplaatst om dienstbaar te zijn aan de wereld om ons heen.
De stappen zijn hetzelfde, het idee van bijeenkomsten is min of meer hetzelfde, en de tradities zijn hetzelfde. NA is het zusterprogramma van AA en werd gecreëerd voor mensen met dezelfde basisproblemen om dezelfde oplossing voor hun problemen te vinden.
Dus – Waarom vragen?
Ik weet niet zeker wanneer het zich heeft ontwikkeld, maar er is een duidelijk stigma tussen de twee programma’s ten opzichte van elkaar. Het kan begonnen zijn met de AA old-timers toen een nieuwe gemeenschap werd opgericht, of het kan recenter zijn dan dat, met verslaafden die zich niet op hun plaats voelden in de AA, zoals ik deed. Hoe dan ook, de enige “verschillen” tussen de twee programma’s zijn de percepties van de mensen erin.
Sommige mensen zullen je vertellen dat mensen in NA niet aan een programma werken, andere mensen zullen zeggen dat mensen in AA verwaand zijn – maar het belangrijkste om te onthouden, is dat de mensen die deze dingen zeggen verslaafden en alcoholisten zijn, dus ego, perceptie, en “menselijkheid” zijn wegingsfactoren in deze uitspraken.
Het stigma doorbreken
Om eerlijk te zijn, is het eigenlijk best triest dat het stigma er is. Maar als je iemand van beide kanten naar de ander vraagt, is de kans groot dat je een of ander horrorverhaal te horen krijgt over een keer dat ze zich minder voelden tijdens een bijeenkomst in de andere fellowship.
Lord knows I love the old-timers in AA. Ik respecteer hen tot het einde van de wereld en ik bewonder de ervaring en wijsheid die zij hebben over het programma. Velen van hen vinden het prima dat verslaafden het AA-programma volgen, maar er zijn er nog een paar, overal in het land, die dit onderwerp heel erg belangrijk vinden.
Het probleem hiermee is dat het de gevoelens van isolement voor de verslaafden die gewoon op zoek zijn naar een oplossing, voortzet, en dat het de kloof tussen de twee vergroot. In deze tijd, waarin zoveel mensen sterven, zou het niet uit moeten maken wat voor drugs ze gebruikten of hoeveel ze dronken. Wat telt is dat ze worden verwelkomd in de enige gemeenschap die hen begrijpt.
Om te blijven werken aan het doorbreken van het stigma tussen NA en AA, moeten degenen onder ons die ervaring hebben met beide, werken aan:
- Behartigen van beide groepen
- Delen van ervaring, kracht en hoop met betrekking tot verslaving en alcoholisme
- Delen van de wetenschap dat beide ziekten 100% hetzelfde zijn
Relating rather than Comparing
Wanneer we voor het eerst in een van beide programma’s komen, is een belangrijk advies dat we krijgen: oefen je in het relateren aan de andere mensen in de bijeenkomsten, in plaats van jezelf met hen te vergelijken. Wanneer we hun verhalen, hun aandelen en hun ervaringen horen, ons te concentreren op hoe wij hetzelfde zijn.
Het is gemakkelijk om te vergelijken. Het is comfortabel voor ons om afstand te nemen van anderen. We hebben het gevoel dat we beter of slechter zijn, vergeleken met welke drugs we hebben gebruikt, hoeveel we hebben gedronken, en in hoeveel problemen we daardoor wel of niet zijn gekomen.
Dit idee zou moeten overgaan tussen de twee programma’s, omdat het eindresultaat hetzelfde is – niet doodgaan, en proberen een goed mens te worden.
The Meat and Potatoes
Het enige dat ECHT telt, is het werken van de stappen met een sponsor en in het midden blijven. Het maakt niet uit met welk programma je werkt, of hoe lang het duurt voor je hier eindelijk bent, het gaat erom dat je blijft.
Als het je eerste keer is, concentreer je dan minder op de verschillen, minder op wat voor soort verslaafde je bent, en meer op het vinden van een sponsor. De enige kwalificerende factoren die er in een sponsor toe doen zijn:
- Zij hebben de stappen gewerkt met een eigen sponsor
- Zij blijven actief de stappen werken
- Zij hebben een spirituele ervaring gehad als gevolg van het werken met de stappen
Zodra je de kamers binnenkomt, concentreer je je op het maken van ontmoetingen, het leggen van contacten, en het krijgen van een dienstpositie. Dit zijn meestal de laatste dingen die we willen doen, maar het zijn de acties die we moeten ondernemen om in het midden te blijven.
Als je niet zeker weet of je bij AA of NA hoort, ga dan naar zoveel mogelijk bijeenkomsten in beide. Verdorie, zoek een sponsor in beide. Voor anderen maakt het niet uit, zolang je maar aan een programma werkt en geen schade veroorzaakt.