Noord-AmerikaEdit
De Pools-Amerikaanse chemicus Stephen Poplawski, eigenaar van de Stevens Electric Company, begon in 1919 met het ontwerpen van drankmengers in het kader van een contract met Arnold Electric Company, en patenteerde in 1922 de drankmenger die was ontworpen voor het maken van Horlicks gemoute milkshakes in frisdrankfonteinen. Hij introduceerde ook de drankmenger in 1922.
In de jaren 1930 brachten L. Hamilton, Chester Beach en Fred Osius, Poplawski’s uitvinding onder de merknaam Hamilton Beach Company op de markt. Fred Osius verbeterde het apparaat en maakte een ander soort blender. Hij benaderde Fred Waring, een populaire musicus, die de “Miracle Mixer”, die in 1933 op de markt kwam, financierde en promootte. Het apparaat had echter enkele op te lossen problemen met de afdichting van de pot en de mes-as, dus Fred Waring herontwierp het apparaat en bracht in 1937 zijn eigen blender uit, de Waring Blendor waarmee Waring in de jaren 1940 de smoothie populair maakte. Waring Products werd in 1957 verkocht aan Dynamics Corporation of America en werd in 1998 overgenomen door Conair. Waring gebruikte lange tijd de handelsmerkspelling “Blendor” voor zijn product; het handelsmerk is vervallen.
Ook in 1937 introduceerde W.G. Barnard, oprichter van Vitamix, een product genaamd “The Blender,” dat functioneel een versterkte blender was met een roestvrijstalen pot, in plaats van de Pyrex glazen pot gebruikt door Waring.
In 1946 kocht John Oster, eigenaar van het kappersuitrustingsbedrijf Oster, Stevens Electric Co. en ontwierp zijn eigen blender, die Oster onder het handelsmerk Osterizer op de markt bracht. Oster werd gekocht door Sunbeam Products in 1960. die verschillende soorten blenders uitbracht, zoals de Imperial serie en nog steeds de traditionele Osterizer blender maken.
EuropaEdit
In Europa ontwikkelde het Zwitserse Traugott Oertli een blender die gebaseerd was op de technische constructie en de ontwerpstijl van de eerste Waring Blendor (1937-1942), en bracht in 1943 de Turmix Standmixer uit. Op basis van de blender ontwikkelde Traugott ook een ander soort apparaat om sap te extraheren uit alle sappige vruchten of groenten, de Turmix Juicer, die ook verkrijgbaar was als gescheiden accessoire voor gebruik in de Turmix blender, de juicer Turmix Junior. Turmix had de voordelen van het drinken van natuurlijke sappen gemaakt van fruit en groenten gepromoot, met recepten met sappen om zijn blender en juicer te promoten. Na de Tweede Wereldoorlog brachten andere bedrijven meer blenders uit in Europa; de eerste was de populaire Starmix Standmixer (1948), van het Duitse bedrijf Electrostar, die talrijke accessoires had, zoals een koffiemolen, een taartmixer, een ijsmachine, een keukenmachine, een thermoskan, een melkcentrifuge, een sapcentrifuge en een vleesmolen; en de Braun Multimix (1950) van Max Braun, die een hulpstuk had met een glazen kom om beslagbrood te maken en een centrifuge voor sapcentrifuges zoals die ontwikkeld door Turmix.
Zuid-AmerikaEdit
In Brazilië ontwierp Waldemar Clemente, ex-medewerker van General Electric en sinds 1939 eigenaar van het bedrijf Walita electric appliance company, een blender gebaseerd op de Turmix Standmixer en bracht in 1944 de Walita Neutron blender uit. Clemente bedacht ook de naam liquidificador, waarmee sindsdien in Brazilië een blender wordt aangeduid. Kort daarna verwierf Walita de Turmix patenten in Brazilië en bracht ook de Turmix sapcentrifuge uit, die de naam Centrífuga Walita kreeg, evenals de andere Turmix accessoires voor gebruik met de blendermotor, zoals fruitschillers, grinder, crusher en beslagmixer. Gebruikmakend van dezelfde marketingstrategie als Turmix in Europa, passeerde Walita enkele jaren later, in het begin van de jaren 1950, de grens van een miljoen verkochte blenders. Walita was de eerste fabrikant die in de jaren 1940 een breed gamma blenders op de markt bracht. In de jaren 1950 maakte Walita blenders voor o.a. Siemens, Turmix, Philips, en Sears (Kenmore). In de jaren ’60 benaderde Royal Philips Co. Walita en nam het bedrijf in 1971 over. Het werd de divisie van Royal Philips die keukenapparatuur ontwikkelde en zich specialiseerde in blenders, die buiten Brazilië onder het Philips-merk werden verkocht.
De Oostenrijkse immigrant Hanz Arno, sinds de jaren ’40 eigenaar van een fabrikant van elektromotoren in Brazilië, bracht in 1947 een blender op de markt, gebaseerd op de blenders die door Hamilton Beach en Oster werden gemaakt. De Liquidificador Arno werd geëxporteerd naar andere Zuid-Amerikaanse landen. Aangezien Arno voorraden van Electrolux had, werd dat merk in sommige landen op de blender gebruikt. Later in 1997 werd Arno gekocht door de Groupe SEB, eigenaar van Moulinex, T-Fal, Rowenta, en andere huishoudelijke apparatuur merken.
Verhoogde veelzijdigheidEdit
Met de stijgende populariteit van smoothies, Frappucinos en andere bevroren drankjes bereid in de voorkant van de klant, nieuwe modellen van commerciële blenders hebben vaak een geluidsverminderende behuizingen en geautomatiseerde controles.
Speciale blenders voor het maken van smoothies worden populair, voornamelijk lijkend op een gewoon model met een spigot toegevoegd voor snel serveren. Sommige modellen hebben ook een cardanische roerstaaf op het deksel, zodat de mengsels kunnen worden geroerd terwijl de machine draait, zonder dat de roerstaaf de messen kan vervuilen.
In 1996 introduceerde Tom Dickson, oprichter en CEO van Blendtec, de WildSide-mengbeker – een uniek ontwerp dat roerstaafjes en plunjers overbodig maakte om dikkere mengsels te maken. De technologie was zo effectief dat Vita-Mix besloot het ontwerp te gebruiken in de commerciële blenderpotten van het bedrijf. In 2010 concludeerde de Amerikaanse rechtbank dat Vita-Mix opzettelijk inbreuk had gemaakt op de octrooien en kende Blendtec uiteindelijk een schadevergoeding van 24 miljoen dollar toe.