Beringische beschaving

De Beringstraat, die Siberië scheidt van Alaska in de noordelijke Stille Oceaan.
Foto Credit: NASA , via Wikimedia Commons

Mensen kunnen de Bering Landbrug 10.000 jaar bewoond hebben.

Transcript

De verloren beschaving van Beringië. Ik ben Bob Hirshon en dit is Science Update.

Zo’n twintigduizend jaar geleden bereikten mensen vanuit Azië de Amerika’s door Beringia over te steken, een landbrug die ooit het huidige Rusland en Alaska verbond. Maar volgens antropologisch geneticus Dennis O’Rourke van de Universiteit van Utah kan Beringia meer zijn geweest dan alleen een doorgangsweg.

In de nieuwste uitgave van het tijdschrift Science bundelen O’Rourke en zijn collega’s recent bewijsmateriaal dat suggereert dat de overwegend ruige omgeving van Beringia diverser was dan eerder werd gedacht, met gebieden met struiken, bomen en verrassend milde klimaten. O’Rourke’s team vermoedt dat mensen zich daar voor lange perioden vestigden.

O’Rourke:
Ze bestreken geen grote delen van het gebied, maar het waren een soort kleine geïsoleerde, ecologische zones en zeer geschikt voor menselijke bewoning.

Hij zegt dat genetisch bewijs suggereert dat mensen tot tienduizend jaar in Beringia verbleven voordat ze naar het zuiden trokken. Ik ben Bob Hirshon voor AAAS, de wetenschappelijke vereniging.

Making Sense of the Research

Tijdens de presidentscampagne van 2008 zei de Republikeinse vice-presidentskandidaat en voormalig gouverneur van Alaska, Sarah Palin, beroemd: “Ik kan Rusland vanuit mijn huis zien.” Ze verwees naar de noordoostelijke grens van Rusland, die over een smal waterlichaam ligt dat de Beringstraat wordt genoemd vanaf de westelijke kust van Alaska.

Op zijn smalste punt is de Beringstraat vandaag iets meer dan 50 mijl breed. Tijdens een periode die het “laatste ijstijdmaximum” wordt genoemd (het hoogtepunt van wat gewoonlijk de laatste ijstijd wordt genoemd), waren de landmassa’s van het huidige Rusland en de Verenigde Staten echter met elkaar verbonden. Dat komt omdat het zeeniveau toen ongeveer 400 voet lager was dan nu, omdat grote hoeveelheden zeewater bevroren waren in gletsjers die zich langzaam over de Noord-Amerikaanse landmassa bewogen. Als gevolg daarvan waren delen van de huidige zeebodem toen droog land.

Het gebied dat de twee continenten verbond, Beringia genaamd, ontstond meer dan 20.000 jaar geleden voor het laatst en verdween toen het zeeniveau ongeveer 6.000 jaar geleden zijn huidige niveau bereikte. Op zijn hoogtepunt was het tot 1.000 mijl breed (groter dan de afstand van Portland, Oregon, tot Los Angeles, Californië). In die tijd vertelden genetisch, antropologisch en archeologisch bewijs ons dat mensen deze landmassa overstaken om vanuit Azië Amerika binnen te komen.

De vraag was echter hoe lang ze bleven. Genetisch bewijs toont aan dat het genoom van de inheemse Amerikanen ongeveer 25.000 jaar geleden geïsoleerd raakte van het Aziatische genoom, maar zich pas 15.000 jaar geleden over de Amerika’s verspreidde. Archeologen hebben echter geen bewijs gevonden van menselijke beschaving in de gebieden van Beringia die boven water zijn gebleven, en algemeen werd aangenomen dat het gebied te onvruchtbaar en te koud was voor mensen om zich er te vestigen.

Maar O’Rourke’s artikel, dat geen nieuw onderzoek presenteert maar informatie samenvat van verschillende recente studies, suggereert dat we het beeld van Beringia hebben versimpeld. Hij merkt op dat onlangs bij onderzoek van diepe zeebodemsedimenten rond Beringia pollen van bomen en struiken zijn gevonden. Dat suggereert dat de laaglanden van Beringia misschien wel gastvrijer waren voor planten, grazende dieren en dus mensen. Ander bewijs suggereert dat deze gebieden weliswaar koud waren in de winter, maar veel milder in de zomer dan tot nu toe werd gedacht.

Dit alles maakt het aannemelijker dat de mens zich tot 10.000 jaar in Berigina’s onregelmatige laaglanden heeft gevestigd, zoals het genetisch bewijs suggereert. En aangezien deze laaglanden nu onder water liggen, zou dat verklaren waarom deze beschavingen geen archeologische sporen achterlieten.

Probeer nu eens deze vragen te beantwoorden:

1. Wat is Beringia? Waar ligt het?
2. Wat weten we over de rol ervan in de migratie van mensen van Azië naar Amerika?
3. Als je bedenkt hoe lang mensen in Beringia verbleven, hoe heeft het genetisch bewijsmateriaal het archeologisch bewijsmateriaal schijnbaar tegengesproken?
4. Welk bewijsmateriaal presenteert O’Rourke dat deze tegenstrijdigheid kan oplossen?

Going Further

• Exploring Human History
• Learn to Think Like an Archaeologist
• Siberian Permafrost
• Viking Longhouse
• Re-Awakened Plants