Behandeling van chronische bacteriële prostatitis

De pathogenese, klinische tekenen en symptomen, diagnose en behandeling van chronische bacteriële prostatitis (CBP) worden besproken. Het meest voorkomende organisme geassocieerd met CBP is Escherichia coli, hoewel infecties met Klebsiella, Enterobacter, Proteus, Pseudomonas, en enterococcen ook zijn gedocumenteerd. De enige symptomen van CBP kunnen die van een acute urineweginfectie zijn. Het gebruik van gelijktijdige kwantitatieve urinekweken is de meest nauwkeurige methode om de diagnose CBP te stellen. Het gebruik van trimethoprim-sulfamethoxazol, het geneesmiddel dat momenteel bij uitstek wordt gebruikt voor de behandeling van CBP, is gebaseerd op resultaten bij dieren waaruit een goede penetratie van trimethoprim in zuur prostaatvocht blijkt en op de wetenschap dat normaal menselijk prostaatvocht zuur is. Onderzoek bij patiënten met CBP, die alkalisch prostaatvocht hebben, heeft een slechte penetratie van trimethoprim in het prostaatvocht aangetoond, wat het genezingspercentage van ongeveer 40% met trimethoprim-sulfamethoxazol kan verklaren. Enkele patiënten zijn met succes behandeld met kanamycine en streptomycine, maar deze middelen moeten per injectie worden toegediend. Carbenicilline indanyl natrium is in verband gebracht met genezingspercentages van bijna 70% in een klein aantal studies. Zowel doxycycline als minocycline zijn gebruikt om CBP te behandelen, maar ontoereikende gegevens over de urinekweek maken deze studies moeilijk te evalueren. Erytromycine gaf een genezingspercentage van 88% in één studie bij patiënten die gedurende 14 dagen viermaal daags 500 mg (als het stearaatzout) kregen. Plaatselijke injectie van antibiotica in de prostaat is in een paar gevallen effectief gebleken. Hoewel gecontroleerd vergelijkend onderzoek met trimethoprim-sulfamethoxazol nodig is, lijken carbenicilline-indanyl-natrium en erytromycine de geneesmiddelen van keuze te zijn voor de behandeling van CBP; trimethoprim-sulfamethoxazol moet worden gereserveerd voor patiënten met CBP die de therapie met deze middelen niet kunnen verdragen of er niet op reageren.