Wat is een baby bond?
Een baby bond is een vastrentend effect dat wordt uitgegeven in kleine coupures, met een nominale waarde van minder dan $ 1.000. De kleine coupures vergroten de aantrekkingskracht van baby-obligaties op gemiddelde particuliere beleggers.
Key Takeaways
- Een baby-obligatie is een obligatie met een nominale waarde van minder dan $ 1.000.
- Deze obligaties met een kleine coupure zijn bedoeld om gewone beleggers aan te trekken die misschien niet over grote bedragen beschikken om in traditionele obligaties te beleggen.
- Baby bonds komen het meest voor bij gemeentelijke emittenten, of als door de overheid uitgegeven spaarobligaties.
Begrip Baby Bonds
Baby bonds worden voornamelijk uitgegeven door gemeenten, provincies en staten om dure infrastructuurprojecten en kapitaaluitgaven te financieren. Deze belastingvrije gemeentelijke obligaties zijn meestal gestructureerd als nulcouponobligaties met een looptijd van acht tot 15 jaar. De muni-obligaties hebben op de obligatiemarkt meestal een rating van A of beter.
Obligaties worden ook uitgegeven door bedrijven als bedrijfsobligaties. Bedrijfsemittenten van deze schuldbewijzen zijn onder meer nutsbedrijven, investeringsbanken, telecombedrijven en business development companies (BDC’s) die zich bezighouden met de financiering van kleine en middelgrote bedrijven. De prijs van de bedrijfsobligaties wordt bepaald door de financiële gezondheid van de emittent, de kredietwaardigheid en de beschikbare marktgegevens voor het bedrijf. Een onderneming die geen grote obligaties kan of wil uitgeven, kan baby bonds uitgeven als een manier om vraag en liquiditeit voor de obligaties te genereren. Een andere reden waarom een bedrijf baby-obligaties kan uitgeven, is om kleine of kleine beleggers aan te trekken die mogelijk niet over de middelen beschikken om de standaardobligatie met nominale waarde van $ 1.000 te kopen.
Voorbeeld
Bijvoorbeeld, een entiteit die geld wil lenen door obligaties ter waarde van $ 4 miljoen uit te geven, zou voor zo’n relatief kleine uitgifte mogelijk niet veel interesse van institutionele beleggers kunnen opwekken. Bovendien zal de emittent, met een nominale waarde van $ 1.000, slechts 4.000 obligatiecertificaten op de markten kunnen verkopen. Als de onderneming echter baby-obligaties uitgeeft voor een nominale waarde van $ 400, kunnen kleine beleggers zich deze effecten veroorloven en heeft de onderneming de capaciteit om 10.000 obligaties op de kapitaalmarkten uit te geven.
Aanvullende overwegingen
Baby-obligaties worden doorgaans gecategoriseerd als ongedekte schuld, wat betekent dat de emittent of kredietnemer geen onderpand verstrekt om rentebetalingen en terugbetalingen van de hoofdsom te garanderen in het geval van wanbetaling. Indien de emittent zijn betalingsverplichtingen niet nakomt, worden de houders van baby-obligaties dus pas betaald nadat de vorderingen van de houders van gedekte schulden zijn voldaan. Volgens de standaardstructuur van schuldinstrumenten hebben baby-obligaties echter een hogere rangorde dan de preferente aandelen en gewone aandelen van een onderneming.
Een kenmerk van baby-obligaties is dat ze opvraagbaar zijn. Een calllable obligatie is een obligatie die door de emittent vervroegd, dat wil zeggen vóór de vervaldatum, kan worden afgelost. Wanneer obligaties worden afgelost, stopt de emittent ook met het betalen van de rente. Om houders van baby-obligaties te compenseren voor het risico dat zij een obligatie vóór de vervaldatum moeten aflossen, hebben deze obligaties een relatief hoge couponrente, variërend van ongeveer 5 tot 8 procent.
Andere baby-obligaties
Baby-obligaties kunnen ook verwijzen naar een reeks spaarobligaties met een kleine coupure en een nominale waarde variërend van $ 75 tot $ 1.000, uitgegeven door de Amerikaanse overheid van 1935 tot 1941. Deze belastingvrije obligaties werden verkocht tegen 75% van de nominale waarde en hadden een looptijd van 10 jaar.
In het VK verwijzen baby bonds naar een type obligatie dat eind jaren negentig werd gelanceerd met als doel het sparen voor kinderen door hun ouders aan te moedigen. Ouders moesten gedurende ten minste 10 jaar maandelijks kleine bijdragen storten en in ruil daarvoor ontving het kind een gegarandeerd minimumbedrag belastingvrij wanneer het 18 werd.