Auld Lang Syne, Schots lied met woorden toegeschreven aan de nationale dichter van Schotland, Robert Burns. De componist is niet met zekerheid bekend. In Engelssprekende landen worden het eerste couplet en refrein nu nauw geassocieerd met het Nieuwjaarsfeest.
Courtesy of the National Portrait Gallery, London
De tekst van “Auld Lang Syne” is in het Schots. De titel, letterlijk vertaald in standaard Engels, is Old Long Since. De woorden kunnen worden geïnterpreteerd als since long ago of for old times’ sake. De tekst gaat over oude vrienden die samen iets drinken en herinneringen ophalen aan avonturen die ze lang geleden hebben beleefd. Er is geen specifieke verwijzing naar het nieuwe jaar.
Burns schreef “Auld Lang Syne” voor het eerst op in 1788, maar het gedicht verscheen pas in druk kort na zijn dood in 1796. Het werd voor het eerst gepubliceerd in deel vijf van James Johnson’s Scots Musical Museum. Burns, een belangrijke bijdrager aan de bundel, beweerde dat de woorden van “Auld Lang Syne” afkomstig waren “van het gezang van een oude man”. Het lied is echter sindsdien altijd met Burns geassocieerd geweest. Zoals Johnson het publiceerde, was de tekst op een andere melodie gezet dan die welke later bekend werd.
Gedichten met soortgelijke woorden bestonden al voor de tijd van Burns. Sir Robert Ayton, die in 1638 overleed, schreef Old Long Syne, een gedicht dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1711 en dat soms wordt aangehaald als de inspiratiebron van Burns. De Schotse dichter Allan Ramsay publiceerde in 1720 een gedicht dat begint met de regel “Should auld acquaintance be forgot” maar verder niet lijkt op het gedicht van Burns.
De melodie bestond ook al voordat Burns de woorden opschreef. De Engelse componist William Shield gebruikte een soortgelijke melodie in zijn komische opera Rosina, voor het eerst uitgevoerd in 1782. Een andere versie van dezelfde melodie werd in 1792 gepubliceerd in deel vier van de Johnson compilatie, maar met geheel andere woorden dan “Auld Lang Syne”. Pas in 1799 verschenen de nu bekende woorden en muziek samen, in een Schotse liedcompilatie gepubliceerd door George Thomson. In de 19e eeuw werd het lied vele malen herdrukt, en uiteindelijk werd het een onderdeel van de Schotse Hogmanay (Nieuwjaarsviering). Traditioneel zingen de Hogmanay-feestvierders het lied terwijl ze in een kring staan en elkaars handen vasthouden.
De in Canada geboren bandleider Guy Lombardo hielp mee om “Auld Lang Syne” tot een traditie te maken op oudejaarsavond in Noord-Amerika. Zijn band, de Royal Canadians, speelde het lied bij de jaarwisseling in een reeks populaire radio- (en later televisie-) uitzendingen die begonnen op 31 december 1929 en meer dan 30 jaar voortduurden.
Vele variaties in bewoordingen zijn te vinden in beide versies van “Auld Lang Syne” zoals die in de loop der jaren zijn neergeschreven. In feite zijn overgebleven manuscript kopieën in Burns’ eigen hand niet identiek geformuleerd.