Het publiek kan worden bepaald aan de hand van de stijl, toon, inhoud, taalgebruik van de schrijver, en de vorm waarin dit alles wordt overgebracht. De schrijver zal zijn geschriften vaak specialiseren om een specifiek publiek aan te spreken. Deze groep wordt gekozen omdat ze een bepaalde band hebben met een onderdeel van het werk van de schrijver. Dat kan het onderwerp zijn of de vorm waarin hij schrijft.
De schrijver kan een specifiek publiek kiezen omdat hij weet dat deze groep emotioneel geraakt zal worden door een gedicht of verhaal, of dat er meer op het spel staat met betrekking tot een bepaald onderwerp. De schrijver kan zich zelfs tot een publiek richten met de gedachte verandering teweeg te brengen of die groep te beïnvloeden.
Sommige schrijvers schrijven voor een jong publiek, anderen voor een ouder publiek. Dichters als Shel Silverstein en A.A. Milne schreven de meeste van hun werken met kinderen in gedachten. Terwijl anderen, Edgar Allan Poe of Elizabeth Bishop, zich richtten op volwassen lezers. Als een schrijver zich met succes op zijn publiek kan richten, is het waarschijnlijker dat zijn werk populair wordt en meer aandacht krijgt binnen de literaire gemeenschap.
Voorbeelden van doelgroepen in literatuur
Voorbeeld #1 Luister naar de MUSTN’TS van Shel Silverstein
In dit gedicht gebruikt Silverstein eenvoudige, effectieve taal om alle negativiteit te beschrijven waarmee een kind in zijn leven te maken krijgt. Zijn spreker moedigt alle lezers aan om de stemmen van haat en pessimisme in hun hoofd te negeren en hun eigen weg te gaan in de wereld. De eerste regels van het gedicht informeren het kind dat het de tijd moet nemen om te luisteren naar alle nee-zeggers in de wereld. Er zijn de “MUSTN’TS” en de “DONT’S” evenals de “WONT’S. “De creatie van groepen bekend als de “DON’TS” en “IMPOSSIBLES” is een amusant en effectief hulpmiddel. Het helpt de jonge lezer de soorten mensen te visualiseren die hij in zijn leven zal tegenkomen.
Al deze mensen zullen het kind vertellen dat wat het wil niet kan en niet mag gebeuren. Kijk eens naar het laatste gedeelte van de tekst:
Luister naar de NOOIT-HAVEN
Luister dan dicht bij mij-
Er kan van alles gebeuren, kind,
Er kan van alles gebeuren
Het kind moet hen horen, en dan hun stemmen terzijde schuiven, zodat het verder kan gaan met alles wat het wil laten gebeuren. De laatste regels zijn specifiek gericht tot een “kind”. Dit is een zeer duidelijke hint naar het beoogde publiek van de dichter.
Voorbeeld #2 Immigratie door Ali Alizadeh
Een complex en ontroerend gedicht, ‘Immigratie’ verkent thema’s van religie, vervreemding, en acceptatie. Het is een boeiende kijk op de positieve en negatieve kanten, en de emotionele en mentale tol die immigratie eist. Het gedicht is gericht op een publiek dat de scènes die zich in de strofen afspelen kan begrijpen, maar ook op een publiek dat behoefte heeft aan begrip.
Er zijn twee soorten lezers die met dit stuk in aanraking kunnen komen. Zij die impliciet begrijpen waar de spreker het over heeft. Zij hebben, net als de dichter, de pijn en de vreugde ervaren van het immigreren, weg van het ene land naar een veiliger land. Dan zijn er diegenen die getroffen worden door de emotie en strijd die in de tekst overgebracht worden. Deze groep begrijpt misschien de ervaring van een immigrant niet en verlaat het gedicht daarom beter geïnformeerd en meer accepterend voor anderen die anders zijn dan zij.
Kijk eens naar deze regels uit het gedicht:
De moeite waard? Ongetwijfeld.
Om eindelijk
de frauduleuze waarheid van de mensheid te vatten.
Om te dromen
van de zoetheid van gelijkheid.
Aan te bevelen?
Alleen aan afschuwelijke vijanden
en aan mijn dierbaarste vrienden.
Hier beschrijft de spreker de positie die immigratie iemand in zijn nieuwe huis geeft. Het is een tweesnijdend zwaard. Het is pijnlijk tot op het punt van ellende, maar het is ook een opluchting uit een wereld die, op een andere manier, veel erger was. Er zijn optimistische momenten en pessimistische. De spreker vraagt in de laatste regels of ze het zouden aanraden. Hun antwoord is ja. Aan iedereen, hun dierbaarste vrienden en hun afschuwelijke vijanden, zo verontrustend en emotioneel is de situatie. Door de heldere taal van de dichter en de gemakkelijk te begrijpen beeldspraak zou iedere lezer, sympathiek of niet, door de tekst geraakt moeten worden.
Voorbeeld #3 On the Sale By Auction of Keats’ Love Letters door Oscar Wilde
In ‘On the Sale By Auction of Keats’ Love Letters’ beschrijft Wilde, die zeker de spreker van het gedicht is, wat hij zag als een grove schending van Keats’ privacy door artistieke analfabeten. Het gedicht is gericht aan degenen die sympathiseren met dezelfde literaire doelen als Wilde, maar ook aan degenen die in de verleiding zouden kunnen komen om de liefdesbrieven van Keats op te kopen en te gebruiken. Misschien wel als ze bereid zijn hun mening te laten veranderen, beïnvloed door Wilde’s pleidooi voor respect. Kijk eens naar deze regels uit het midden van het sonnet:
Ay! voor elke afzonderlijke impuls van passie citaat
De prijs van de koopman. Ik denk dat ze niet van kunst houden
Wie breken het kristal van het hart van een dichter
Om kleine en ziekelijke ogen te laten schitteren en glunderen.
Hier gebruikt de dichter krachtige woorden als “hartslag”, “passie” en “glunderen en glunderen” om de liefde in Keats’ geschrift af te zetten tegen de ziekelijke, op geld beluste geesten van hen die er misbruik van willen maken. Hun “kleine…ogen” willen in de brieven turen om te zien waar ze winst uit kunnen halen of wat ze kunnen leren en delen. Wilde wilde dat degenen die dit werk lazen, zouden denken dat het verkeerd is om de brieven van Keats op deze manier te verkopen en te gebruiken. Hij zou gerespecteerd moeten worden als “Endymion,” een prachtig literair genie, genomen voor zijn tijd.