ADoptie/verbintenisproblemen
ADOPTIE
Het ouderschap is misschien wel de moeilijkste taak ter wereld, en soms kan het lijken alsof zelfs alle liefde in de wereld niet genoeg is om gezonde, goed aangepaste kinderen op te voeden. In het geval van adoptie kan deze zware taak zelfs nog moeilijker zijn om verschillende redenen, variërend van emotionele tot juridische, waardoor het belangrijk is om te erkennen dat adoptie niet hetzelfde is als opgroeien met je biologische ouders. Adoptie omvat alle betrokkenen – zowel het kind als de geboorteouders en adoptieouders, die allemaal op hun eigen manier lijden onder kwesties van verlies, afwijzing, schuld/schaamte, verdriet, identiteit, intimiteit & relaties, en controle (meesterschap)/winst.
De zoektocht naar identiteit begint in de adolescentie en is een levenslange reis. Voor geadopteerde kinderen kan deze complexe en verwarrende tijd problematischer zijn, omdat delen van hun identiteit – zoals familiebanden met biologische ouders en familieleden – er niet zijn, wat leidt tot gevoelens van verlatenheid, zelfs als adoptieouders een liefdevol thuis hebben geboden. Verlatingsproblemen kunnen later in het leven hechtingsproblemen worden – zelfs in gevallen waarin adoptie bij de geboorte plaatsvond, zodat geadopteerden als jongvolwassenen relatieproblemen hebben.
Aanhechtingsproblemen
Aanhechting wordt beschreven als de wederzijdse band tussen een zuigeling en zijn ouder (of primaire verzorger). Hechting met een kind is niet altijd eenvoudig, onmiddellijk of gemakkelijk, maar eerder een proces dat zich in de loop van de tijd opbouwt en dat door verschillende factoren wordt beïnvloed, waaronder de eigenschappen van mensen, situaties en zelfs de gezondheid. Sommige kinderen kunnen een hechtingsstoornis vertonen, waarbij ze moeite hebben met het vormen van duurzame relaties, niet in staat zijn om oprechte genegenheid voor anderen te tonen, en zeer diepe vertrouwensproblemen hebben.
Aanhechtingsproblemen ontstaan door een verscheidenheid aan oorzaken, waarvan vele negatieve ervaringen zijn die zich voordoen in de eerste drie jaar van het leven, zoals misbruik of verwaarlozing. Hoewel adoptie iets heel moois is, kan de scheiding van de biologische ouders een traumatische ervaring zijn, of het geadopteerde kind zich daar nu van bewust is of niet, en die blijvende gevolgen kan hebben. Verlatings- en hechtingsproblemen kunnen later in het leven naar voren komen; geadopteerden die nu jongvolwassen zijn, kunnen tekenen van aarzeling vertonen ten opzichte van het aangaan van relaties en zich terugtrekken uit de nabijheid van anderen om niet nog meer verlies te ervaren.
HULP ZOEKEN
Vragen stellen over identiteit en afkomst, in contact willen komen met hun verleden, of zich afvragen over andere adoptiescenario’s komt vaak voor bij adolescenten en jongvolwassenen die geadopteerd zijn. Ze kunnen er wel of niet voor kiezen om informatie te zoeken, maar het is een beslissing die deel uitmaakt van het ontwikkelingsproces van de geadopteerde.
Parenten moeten zich zorgen gaan maken als deze normale vragen en acties veranderen. Of het nu een adolescent of jongvolwassene is, veranderingen in stemming en houding, experimenteren met drugs, drastische daling van de prestaties op het werk, terugtrekking uit familie en vrienden kan een signaal zijn dat een kind worstelt met problemen die voortvloeien uit zijn/haar adoptie.
Hoewel het niet vormen van hechting niet exclusief is voor adoptiesituaties, is het ook niet noodzakelijk een gegeven; de complexiteit van adoptie betekent echter dat geadopteerde kinderen meer zorgen kunnen hebben. De behandeling van adoptieproblemen moet rekening houden met deze complexiteit.
De ouders moeten een open communicatielijn hebben en met hun kind praten over de impact van adoptie. Vraag uw jongvolwassene naar zijn of haar persoonlijke relaties – of het gebrek daaraan – en of hij of zij angsten ervaart over verlating en moeite heeft om persoonlijk of beroepsmatig contact met anderen te maken. Tegenwoordig hebben ouders toegang tot een schat aan informatie over adoptie, van boeken tot online bronnen of van adoptie steungroepen voor kinderen en ouders.
Parenten of jongvolwassen geadopteerden kunnen ook hulp zoeken bij therapeuten die gespecialiseerd zijn in adoptiekwesties of een therapeutisch programma zoals wildernistherapie, vooral degenen die de nadruk leggen op het welzijn van de hele persoon. Ouders moeten in gedachten houden dat er veel factoren meespelen in ouder-kindrelaties, maar met begrip en steun kunnen adoptie- en hechtingsproblemen na verloop van tijd worden overwonnen, en jongvolwassenen kunnen leren hun angsten te onderdrukken, vertrouwen te ontwikkelen en relaties op te bouwen voor een gelukkig en gezond leven.