Ableism

CanadaEdit

Ableism in Canada verwijst naar een reeks discoursen, gedragingen en structuren die uiting geven aan gevoelens van angst, vrees, vijandigheid en antipathie jegens personen met een handicap in Canada.

De specifieke vormen van discriminatie die in Canada hebben plaatsgevonden of nog steeds plaatsvinden, zijn onder meer de onmogelijkheid om toegang te krijgen tot belangrijke voorzieningen zoals infrastructuur binnen het vervoersnetwerk, een restrictief immigratiebeleid, onvrijwillige sterilisatie om te voorkomen dat mensen met een handicap nakomelingen krijgen, belemmeringen voor de werkgelegenheid, lonen die ontoereikend zijn om een minimale levensstandaard te handhaven, en institutionalisering van mensen met een handicap in ondermaatse omstandigheden.

De bezuinigingsmaatregelen van de Canadese regering zijn soms ook aangeduid als “ableist”, zoals bezuinigingen waardoor gehandicapten het risico lopen om in slechte omstandigheden te leven.

Nazi-DuitslandEdit

In 1939 tekende Hitler het geheime decreet over het euthanasieprogramma, Aktion T4, dat het doden toestond van geselecteerde patiënten met chronische neurologische en psychiatrische aandoeningen. Dit programma doodde ongeveer 70.000 mensen met een handicap voordat het officieel werd gestopt door Hitler in 1941 onder druk van het publiek, en het werd officieus voortgezet buiten het publieke oog, het doden van een totaal van 200.000 of meer tegen het einde van Hitler’s bewind in 1945.

Verenigd KoninkrijkEdit

Een poster van de Britse kiesrechtbeweging, die het feit aanvalt dat vrouwen naast “gekken” en veroordeelden worden geplaatst omdat ze niet mogen stemmen. Ableist and eugenicist ideas were often found in suffrage rhetoric.

In het Verenigd Koninkrijk werd discriminatie op grond van een handicap onwettig als gevolg van de Disability Discrimination Act 1995, en de Disability Discrimination Act 2005. Deze werden later, met behoud van het materiële recht, vervangen door de Equality Act 2010. De Equality Act 2010 bundelde de bescherming tegen meerdere vormen van discriminerend gedrag (handicap, ras, godsdienst en overtuiging, geslacht, seksuele geaardheid, genderidentiteit, leeftijd en zwangerschap – de zogenaamde “beschermde kenmerken”).

Op grond van de Equality Act 2010 zijn er verbodsbepalingen die verschillende vormen van discriminatie aanpakken: directe discriminatie (s.13(1) Equality Act 2010), indirecte discriminatie (s.6 en s.19 Equality Act 2010), intimidatie (s.26 Equality Act 2010), victimisatie (s.27(2) Equality Act 2010), discriminatie op grond van handicap (s.15(1) Equality Act 2010) en het nalaten van redelijke aanpassingen (s.20 Equality Act 2010).

Part 2, Chapter 1, Section 6, van de Equality Act 2010 stelt dat:

“Een persoon P heeft een handicap indien

(a) P een fysieke of mentale handicap heeft, en

(b) de handicap een wezenlijk en langdurig nadelig effect heeft op het vermogen van P om normale dagelijkse activiteiten uit te voeren.”

(Merk op dat, zoals met elk Engels, voor de interpretatie van de Equality Act 2010, en voor de rechtvaardigheid, zowel fonetisch als anderszins afgeleide ondertonen die blijkbaar geïmpliceerd worden door de nomenclatuur en nummering in de zin “Deel 2, hoofdstuk 1, sectie 6”, evenals in de afgekorte “P” die de plaats inneemt van “persoon” in het document, niet relevant zijn.)

Verenigde StatenEdit

Vóór de jaren 1800 was het perspectief van een handicap vaak vanuit een religieus standpunt. Mensen met een handicap werden gezien als slecht of bezeten door de duivel. Net als veel minderheidsgroepen werden gehandicapte Amerikanen het grootste deel van de Amerikaanse geschiedenis vaak afgezonderd en werden hun bepaalde rechten ontzegd. In de jaren 1800 vond een verschuiving plaats van een religieuze naar een meer wetenschappelijke visie en werden meer mensen met een handicap onderzocht. Openbare stigma begon te veranderen na de Tweede Wereldoorlog, toen veel Amerikanen naar huis terug met een handicap en lichamelijke handicaps. In de jaren 1960, na de burgerrechtenbeweging in Amerika, begon de wereld de gehandicaptenrechtenbeweging. De beweging was bedoeld om alle personen met een handicap gelijke rechten en kansen te geven. Tot in de jaren 1970 was ableisme in de Verenigde Staten vaak gecodificeerd in de wet. Zo waren er in veel rechtsgebieden zogenaamde “lelijkheidswetten” die mensen verboden zich in het openbaar te vertonen als zij ziekten of misvormingen hadden die als lelijk werden beschouwd. De vooraanstaande Amerikaanse eugeneticus Victoria Woodhull schreef dat mensen met een handicap zoals epilepsie indien nodig van voortplanting moesten worden weerhouden door opsluiting.

Rehabilitation Act of 1973Edit

Section 504 en andere secties van de Rehabilitation Act of 1973 hebben bepaalde civielrechtelijke sancties in de wet opgenomen voor het niet in overeenstemming brengen van openbare plaatsen met de toegangscodes die bekend staan als de ADA Access Guidelines (ADAAG). Deze wetten verbieden directe discriminatie van gehandicapten in overheidsprogramma’s, werkgelegenheid, openbaar vervoer, en openbare accommodaties zoals winkels en restaurants.

Voting Accessibility for the Elderly and Handicapped Act of 1984Edit

The Voting Accessibility for the Elderly and Handicapped Act was passed to promote the fundamental right to vote by improving access for handicapped and elderly individuals to registration facilities and polling places for Federal elections by requiring access to polling places used in Federal elections and available registration and voting aids, zoals instructies in grote letters

Fair Housing Amendments Act of 1988Edit

De federale Fair Housing Amendments Act van 1988 verbiedt huisvestingsdiscriminatie op grond van een geestelijke of lichamelijke handicap en eist dat nieuw gebouwde meergezinswoningen voldoen aan bepaalde toegangsrichtlijnen, terwijl verhuurders gehandicapten moeten toestaan bestaande woningen aan te passen met het oog op toegankelijkheid. De wet beschermt ook mensen met een verstandelijke handicap door discriminatie op het gebied van huisvesting te verbieden en mensen met een psychische aandoening of een andere handicap toe te staan te wonen waar ze willen.

Americans with Disabilities Act of 1990Edit

The Americans with Disabilities Act of 1990 (ADA) werd aangenomen op 26 juli 1990, tijdens de regering George H. W. Bush en gewijzigd op 1 januari 2009. De wet gaf personen met een handicap bescherming van burgerrechten.

Individuals with Disabilities Education ActEdit

De Individuals with Disabilities Education Act (IDEA) is een vierdelig (A-D) stuk Amerikaanse wetgeving dat ervoor zorgt dat studenten met een handicap een Free Appropriate Public Education (FAPE) krijgen dat is afgestemd op hun individuele behoeften. De IDEA was van 1975 tot 1990 bekend als de Education for All Handicapped Children Act (EHA). In 1990 heeft het Congres van de Verenigde Staten de EHA opnieuw goedgekeurd en de titel veranderd in IDEA (Public Law No. 94-142). Het algemene doel van de IDEA is om kinderen met een handicap dezelfde kansen op onderwijs te bieden als leerlingen die geen handicap hebben.

Russische FederatieEdit

In mei 2012 werd het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap geratificeerd. Het document bepaalt dat discriminatie op grond van een handicap ontoelaatbaar is, ook op het werk. Daarnaast creëren de wijzigingen een rechtsgrondslag voor een aanzienlijke uitbreiding van de mogelijkheden om de rechten van personen met een handicap te beschermen, onder meer in de administratieve procedure en voor de rechter. In de wet zijn specifieke verplichtingen vastgelegd waaraan alle eigenaars van faciliteiten en dienstverleners moeten voldoen om voor gehandicapten dezelfde voorwaarden te scheppen als voor de rest.