5 waarheden die ik leerde over het leven en angst door uit een vliegtuig te springen!

Het is OKAY om bang te zijn. Bang zijn betekent dat je op het punt staat iets heel dappers te doen.

– Mandy Hale

Ik ben een 46-jarige moeder van drie meisjes en ik ben doodsbang voor hoogtes. Ik heb de neiging om misselijk te worden bij de derde trede op een ladder.

Ik ben ook echt avontuurlijk en vastbesloten om de beste, meest onbevreesde versie van mezelf te zijn en parachutespringen heeft altijd op mijn bucketlist gestaan. Plus, we waren op een familiereis naar Nieuw-Zeeland, een van de mooiste en beste plaatsen op aarde om het te doen.

Dit is hoe ik mezelf vond in een wankel 12-persoons vliegtuig, vastgebonden aan Zach, de skydiving pro, terwijl we op het punt stonden om onszelf naar de aarde te slingeren vanaf 15.000 voet met een eindsnelheid van 120 m/h.

Ik moet bekennen dat ik serieus aan mijn verstand twijfelde toen de vliegtuigdeur openging.

“Ik kan niet geloven dat ik dit echt doe! Dit is waanzin! Waarom kan ik het niet gewoon met rust laten en tevreden zijn met mijn toch al geweldige leven? What if it’s about to end right now?” waren de gedachten die door mijn hoofd raasden terwijl we ons op onze achterste naar de open deur begaven.

Ik had eigenlijk drie dagen en drie slapeloze nachten om over deze vragen na te denken, aangezien de skydive steeds werd geannuleerd vanwege slecht weer.

Iedere dag kleedde ik me in vol ornaat aan en maakte me klaar om te springen, om op het allerlaatste moment te horen te krijgen dat de windcondities waren veranderd en niet langer optimaal waren om te skydiven.

Het was een marteling.

“Is dit een teken? Moet ik dit niet doen?” vroeg ik me af.

Mijn 14-jarige wilde wanhopig springen, terwijl mijn 11-jarige nonchalant zei: “Ik kan niet geloven dat je dit doet. Je gaat jezelf vermoorden.” Haar 6-jarige zusje barstte onmiddellijk in tranen uit.

Ik liet mijn 14-jarige niet springen en ik stelde haar jongere zusjes gerust dat ik niet dood zou gaan en dat alles goed zou komen.

Ik was er echter niet zo zeker van.

Ik heb zelfs een spirituele helderziende gemaild die met engelen communiceert, alleen maar om haar te vragen of de engelen het een goed idee vonden dat ik zou springen.

Dat vonden ze en dus ben ik gesprongen.

Toen de deur van het vliegtuig openging, zette ik mijn intentie dat ik met deze sprong niet alleen mijn hoogtevrees zou overwinnen, maar ook alle angst zou loslaten die me ervan weerhield om 100% voluit te leven – alle angst die me ervan weerhield om op veilig te spelen, die me ervan weerhield om me soms uit te spreken, die me ervan weerhield om zo openlijk, volmondig en vurig als ik zou kunnen lief te hebben.

Dit is wat ik van deze ervaring over het leven en angst heb geleerd:

Bangheid is allemaal verzonnen en heeft weinig met de werkelijkheid te maken.

We horen dit de hele tijd: “Voel de angst en doe het toch”, “Laat angst je niet tegenhouden”, “Het zit allemaal in je hoofd”.

Ik heb altijd geloofd dat deze waar waren, maar door uit dat vliegtuig te springen, kreeg ik het, volledig en echt, in mijn botten: FEAR IS ALL MADE UP!

En het heeft weinig met de werkelijkheid te maken.

De verlammende angst die ik voelde voordat ik sprong, was mijn geest die verzon hoe angstaanjagend het zou voelen om door de lucht te vallen. Ik was niet bang dat de parachute niet open zou gaan. Ik was bang voor het springen en de sensatie van niet ondersteund te worden door iemand of iets.

Had mijn geest verzonnen dat het een van de beste, meest empowerende ervaringen van mijn leven zou zijn (wat het was!), zou ik van tevoren opgewonden zijn geweest van anticipatie (wat ik niet was).

We kunnen niet echt weten hoe iets zal zijn zonder het eerst te ervaren.

Voordat ik sprong, keek ik naar YouTube-video’s van andere mensen die parachutespringen en las ik verslagen uit de eerste hand over de ervaringen van anderen. Ik verzon dat ik doodsbang zou zijn als mijn maag tot aan mijn tenen zakte en ik met een angstaanjagend hoge snelheid richting de aarde suisde.

De werkelijkheid voelde heel anders.

Toen ik headfirst uit het vliegtuig sprong, voelde ik eigenlijk niet eens de aantrekkingskracht van de zwaartekracht. Ik voelde me als een gracieuze ballerina, vrij en zwevend door de ruimte. Ik had het gevoel dat als dit een film was geweest, er engelachtige klassieke muziek op de achtergrond zou hebben gespeeld. Zo mooi en sierlijk was het.

Mijn lichaam had nog nooit zo’n overgave en vrijheid gekend en het was subliem.

Wanneer we het nodig hebben, zijn we zoveel sterker, moediger en wijzer dan we denken.

Toen we in een vrije val van 60 seconden belandden, voelde ik nog steeds niet de aantrekkingskracht van de zwaartekracht of mijn maag die daalde. Ik voelde me als wanneer je je hoofd uit het raam van een auto steekt terwijl je supersnel op de snelweg rijdt. Keer 100. Bij 120 m/u was de windweerstand zo sterk dat ik geen adem kon halen.

Ik voelde paniek in me opkomen tot ik een wijze innerlijke stem hoorde die me geruststelde dat het wel goed zou komen zolang ik kalm bleef.

Ik sloot mijn ogen en deed een diepe yogische ademhaling terwijl ik probeerde om de sensaties van mijn lichaam dat deze ongelooflijke ervaring had volledig in me op te nemen. Ik begon te voelen dat ik dit kon en ik realiseerde me dat ik het zou overleven.

Moed wordt rijkelijk beloond in het leven.

Toen de parachute openging, ging alles langzamer. We zweefden over een prachtig landschap terwijl Zach ons wees op de prachtige bergen en rivieren beneden ons.

Het had me al mijn moed gekost om uit dat vliegtuig te springen en het was het helemaal waard. Ik voelde me overweldigd en ijlde van vreugde en opluchting terwijl ik schreeuwde: “Ik vlieg! Ik vlieg echt!”

Ik heb mezelf altijd gestimuleerd om het leven volledig en moedig te leven en om mijn passies en doel na te streven. Er zijn risico’s aan verbonden – dingen kunnen tegenzitten, ik kan falen, mensen kunnen me veroordelen of uitlachen of zeggen “Wie denkt ze wel dat ze is?”

En toch is de beloning enorm geweest! Ik kan me niet eens voorstellen welk leven ik zou leiden als ik niet de moed had gehad om de veiligheid te verlaten van de hoity-toity baan die ik haatte en de relaties die me leegzogen en om de manieren te negeren waarop de maatschappij me vertelde me te gedragen, vooral toen ik eenmaal moeder werd.

Het onder ogen zien van je grote angsten maakt je vrij om het leven met meer vreugde en gemak te leven.

Toen mijn voeten die dag weer vaste grond raakten, voelde ik me onoverwinnelijk en in staat om absoluut alles te bereiken.

“Als ik uit een vliegtuig kan springen, kan ik alles doen,” werd mijn nieuwe motto.

Ik zwoer mezelf op dat adrenaline-gedreven moment om mijn leven met nog meer passie, authenticiteit en vrijheid te leven. Ik wist dat ik me niet meer zou laten tegenhouden door de angst voor kritiek en veroordeling, door er dwaas uit te zien of door wat mensen zouden kunnen zeggen.

Zes maanden zijn voorbijgegaan sinds ik sprong en een deel van mijn zelfverzekerdheid begint af te nemen. Soms voel ik de oude angsten op de deur kloppen, proberen weer binnen te komen.

Maar ik laat ze niet toe.

Wanneer ik geconfronteerd word met een ongemakkelijk telefoontje dat kan leiden tot een grote professionele doorbraak, of met het beginnen van een moeilijk gesprek dat een relatie kan maken of breken, of zelfs met grote dromen die mijn logische geest niet kan doorgronden, denk ik terug aan het springen uit dat perfect goede vliegtuig op 15.000 voet en ik weet dat als ik dat kan, ik alles kan doen!

Dat kun jij ook. Je hoeft alleen maar te besluiten dat je het kunt.

Hoe zou je leven eruit zien als je je grote angsten onder ogen zou zien?