Sommige songteksten spreken gewoon alles tot je, nietwaar-
Liedjes hebben twee manieren om je brein binnen te dringen, Via de melodie, die je zenuwbanen enorm kan aantasten, en soms via de tekst, die je aanspreekt en zegt waar je op dat moment in je leven bent. Ik vind dat woorden het meest voor me betekenen en een goed deuntje met een slechte tekst doet me helemaal niets. Ik kan ook geen ‘pap’ muziek verdragen. Sommige liedjes loeien je een tijdje maar worden dan volkomen irritant, maar een paar blijven gewoon hangen. Dit is niet noodzakelijk mijn selectie voor het onbewoonde eiland, hoewel er misschien een paar op die plaats terechtkomen, maar dit zijn songteksten die me op de een of andere manier wakker hebben geschud.
Dylan – Positively fourth street
De openingszinnen van dit liedje vatten zoveel van mijn leven samen – ‘You got a lot of nerve to say you are my friend – when I was down you just stood there griling, you got a lot of nerve to say you got ta helping hand to lend, you just want to be on the side that’s winning.’ De rest van de woorden volgen dezelfde lijnen en het is een liedje over vriendschap waarvan je beseft dat die er nooit geweest is en ook nooit geweest zou zijn, niet voor jou in ieder geval. Het is een briljant inzichtelijk liedje over hoe het voelt om verraden en bespeeld te worden en ik weet zeker dat we dat allemaal minstens één keer hebben meegemaakt, en hoe je groeit om er niet meer om te geven als verdediging, waardoor ze geschokt zijn als ze toch weer naar je komen verlangen. Je weet dat het nooit echte vriendschap was en ze zullen nooit ‘je rug dekken’.
Springsteen – I’m on fire.
‘Sometimes it’s like someone took a knife, baby, edgy and dull
And cut a six-inch valley through the middle of my skull
At night I wake up with the sheets soaking wet
And a freight train running through the middle of my head
Only you can cool my desire
Oh-oh-oh, I’m on fire’.
Er zijn maar een paar momenten dat ik me in het verleden zo heb gevoeld. De eerste keer had ik het gevoel dat er iets mis was met me, alsof mijn lichaam ziek was geworden of zo. Het was eigenlijk ongemakkelijk om me zo gedreven en obsessief te voelen zonder een duidelijke keuze. Daarna wilde ik eraan toegeven en kwam er tot mijn spijt achter dat dat geen goed idee was.
Maar ik weet nog dat toen ik mijn soulmate voor het eerst ontmoette, het op een heel ander niveau was. Ik had het gevoel dat ik nooit meer zou slapen tot ik bij hem was. Ik wilde alleen maar bewust klaarwakker zijn met hem, constant, geen moment te verspillen aan slapen. Ik heb wel wat geslapen. Het verlangen was lichamelijk maar ook veel dieper dan dat, zielsverbondenheid diep. Het is nog steeds een van mijn favoriete nummers om soms met hem te smoochen. Ik moet er wel bij zeggen dat de openingszinnen me een beetje doen kronkelen, behalve dat ik weet dat het gewoon ouderwetse neerbuigende mannenpraat is en niet echt kleine meisjes waar hij op uit is -‘hey little girl is your daddy home did he go away and leave you all alone’. Helemaal geen aan te raden tekst in deze tijd. Wat aantoont hoe de tijden veranderd zijn want een tijdje terug zou ik dit niet opgemerkt hebben.
Joni Mitchell – Blue –
Het hele album eigenlijk en een paar anderen ook maar het liedje zelf – ‘ Blue, songs are like tattoos, You know I’ve been to sea before’.
Wel, is dat niet gewoon de waarheid, liedjes zijn als tatoeages op je hersenen, onuitwisbaar geplant daar voor altijd, ik kan me nog steeds songteksten herinneren van 50 jaar geleden beter dan ik me de naam kan herinneren van het laatste boek dat ik las. Als mijn schoollessen muzikaal waren geweest, zou ik het me allemaal nog herinneren, maar meestal blijft er niet veel over dat ik sinds school niet door mijn eigen belangstelling heb versterkt. Maar afgezien daarvan is het geen prachtig liefdeslied, hartstochtelijk en toch teder, droevig ook, bijna treurig. Hoe vaak heb ik me niet zo gevoeld in mijn leven?
Rolling Stones – Let’s spend the night together – ‘Let’s spend the night together, Now I need you more than ever, Let’s spend the night together now’. Ik hoorde dit voor het eerst toen ik nog een naïeve jonge tiener was, maar ik voelde de passie in die woorden en dacht hoe heerlijk het zou zijn om de nacht door te brengen met iemand van wie je echt hield en die ook echt van jou hield. Zelfs nu vind ik het nog steeds het heerlijkste om te gaan slapen of ’s morgens wakker te worden en samen te zijn met degene van wie je houdt, een reden om elke dag te vieren. Hoewel als ik alleen van huis ben, op seminars etc., gaat het prima en slaap ik vaak even goed, maar als ik weer thuis kom voelt het gewoon weer als gelukzaligheid. En net als de anderen is het nog steeds een heel goed liedje en is het niet te veel gedateerd.
Barbara Streisand – Memory
Een liedje dat in zoveel opzichten ook een gedicht is, wat is er niet mooi aan
Midnight, not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
Zij glimlacht alleen
In het licht van de lamp verzamelen de verdorde bladeren zich aan mijn voeten
En de wind begint te jammeren
Herinnering, helemaal alleen in het maanlicht
Ik kan glimlachen om vroeger
Ik was mooi toen
Ik herinner me de tijd dat ik wist wat geluk was
Laat de herinnering weer leven
Elke straatlantaarn lijkt te slaan
Een fatalistische waarschuwing
Iemand mompelt en de straatlantaarn gaat aan
En spoedig
Het zal ochtend zijn
Daglicht
Ik moet wachten op de zonsopgang
Ik moet denken aan een nieuw leven
En ik moet niet toegeven
Als de dageraad komt, zal ook vannacht een herinnering zijn
En een nieuwe dag zal beginnen
Verbrande einden van rokerige dagen
De muffe koude geur van de morgen
De straatlantaarn sterft, een nieuwe nacht is voorbij
Een nieuwe dag breekt aan.
Het is een lied van droefheid en ook van optimisme en jezelf verzamelen voor een nieuwe start op een nieuwe dag. Ik heb zoveel donkere nachten van de ziel meegemaakt dat ik ze niet kan tellen – honderden en honderden. Als ik dit lied hoor, herinnert het me eraan hoeveel veerkracht ik nodig had om door het leven te komen en hoeveel het me neerhaalde totdat ik mijn weg vond en vrij kwam van de duisternis. Er breekt altijd weer een nieuwe dag aan en dat heeft me geleid tot mindfulness en het meest gelukkige leven dat ik me ooit had kunnen voorstellen.
Crossroads – Eric Clapton / Cream
Muzikaal een prachtig bluesnummer, gitaar om voor te sterven en de tekst is minder invloedrijk voor mij maar raakt me nog steeds in die zin dat het overgave voorstelt als je zelf geen uitweg meer ziet. Ik heb dit vele malen gedaan en vond dat het altijd beter uitpakte dan ik had kunnen hopen. Het gaat er voor mij niet om God of de duivel te vragen, maar om mijn ego over te geven aan mijn diepere intuïtieve wijsheid. Het heeft me ook muzikaal volledig opgeblazen en ik ben sindsdien een toegewijde bluesfan voor altijd.
‘I went down to the crossroads
Fell down on my knees
I went down to the crossroads
Fell down on my knees
Asked the Lord above for mercy
“Save me if you please’
En een van de beste dingen ooit, toen ik mijn soulmate ontmoette speelde hij het akoestisch op gitaar en nu speelt hij het ook elektrisch met zijn band – zal altijd een totaal liefdesliedje voor me zijn ook al zijn sommige van de latere teksten nogal misogynistisch maar wel van die tijd. Maar niet zo erg dat het het liedje voor mij verpest.
Strange Fruit – Nina Simone / Billy Holiday
‘Southern trees bear a strange fruit
Blood on the leaves and blood at the root
Black bodies swinging in the Southern breeze
Strange fruit hanging from the poplar
Pastorale scène van het dappere Zuiden
De uitpuilende ogen en de verwrongen mond
Sparfum van magnolia’s zoet en fris
Dan de plotselinge geur van brandend vlees
Hier is een vrucht voor de kraaien om te plukken
Voor de regen om te verzamelen, voor de wind om te zuigen
Voor de zon om te rotten, voor de boom om te laten vallen
Hier is een vreemde en bittere oogst’.
Dit was een wauw van een lied. Het stopte me dood in mijn tracks; zoals ik al zei, ik wou dat al mijn lessen muzikaal waren. We behandelden de geschiedenis van de slavernij op school, maar het maakte niet veel indruk op me totdat ik dit lied hoorde toen ik ongeveer 14 jaar oud was, en toen raakte het me, de pure horror van al het racisme en slavernij en blanke suprematie attitudes van het diepe zuiden van de VS, zelfs vandaag de dag, en het is nog steeds afschuwelijk. Ik kon nooit naar films kijken waarin slavernij wordt uitgebeeld, hoewel ik er wel in geslaagd ben een paar romans te lezen, Toni Morrison -Beloved zeker. Dit was zeker een van die nummers die me politiek en emotioneel wakker schudden voor het leven buiten mijn eigen directe ervaring. Ik ben nog steeds aan het leren hoe institutioneel racisme is en hoe gemakkelijk het is om het over het hoofd te zien in jezelf en je eigen blanke leven. Het begon ook als een gedicht maar heeft zo’n impact als een blues song.
Woodstock – Matthews Southern Comfort and Joni Mitchell
Het hele lied is weer een gedicht maar deze regels veranderden mijn leven van een rechts opgevoede materialist in een geboren hippie die nog steeds de idealen van liefde en gelijkheid en eenvoud in het leven dicht bij haar hart houdt. Ik ben ook een politieke realist – ik weet dat dit geen idealistische onmogelijke dromen zijn, maar mogelijke realiteiten als genoeg mensen hun hart en geest openstellen voor wat er achter hen ligt.
‘Ik ga kamperen op het land
Ik ga proberen mijn ziel vrij te krijgen
We zijn sterrenstof
We zijn goud
En we moeten onszelf
terug naar de tuin zien te krijgen’
We zijn sterrenstof en goud is nu ook iets waar ik me spiritueel diep mee verbonden voel sinds ik een paar maanden in de gouden afgrond van werkelijkheid en pure liefde heb doorgebracht, helemaal geen zelf – alleen vrede en zijn-heid. Ik schrijf daar elders ook over om mensen aan te moedigen zelf die reis te maken en een diepere realiteit van het leven te vinden – de hippies hadden/hebben al die tijd gelijk. Sorry Douglas Adams, het waren niet de muizen of 42.
Carol King – Will you love me tomorrow
Wie heeft dit niet gevoeld of zich afgevraagd over iemand- en daarbij getwijfeld aan zijn eigen waardigheid om geliefd te zijn. wat een inzichtelijk lied dat steeds weer tot mijn ervaring sprak. Het hele album sprak echter ook tot mij en is nog steeds een van mijn favorieten aller tijden, hoewel ik het tegenwoordig zelden afspeel, maar het nog steeds op vinyl heb in gekoesterde staat. King’s teksten hielpen me om mijn drang om mannelijke goedkeuring te zoeken in vraag te stellen, ook Carly Simon door nummers als You’re So Vain enz., en geleidelijk mijn behoefte los te laten om alle mannen gunstig te stemmen in mijn wanhoop om mijn eigen vader gunstig te stemmen, wat nooit zou en kon gebeuren, zelfs niet aan het einde van zijn leven. Ik vraag mijn man soms nog steeds of hij nog van me houdt, hoewel ik het antwoord weet, maar het helpt me om het te horen, die oude zenuwbanen spoken soms nog steeds rond. Het was moeilijk om niet geliefd te zijn of zelfs maar aardig of gewild door een van beide ouders. Liedjes hebben me geholpen om er doorheen te komen en uiteindelijk echte liefde te vinden.
‘Vannacht ben je helemaal van mij
Je geeft je liefde zo zoet
Vannacht staat het licht van de liefde in je ogen
Maar zul je morgen van me houden
Is dit een blijvende schat
Of slechts een moment genot
Kan ik de magie van je zuchten geloven
Zul je morgen nog van me houden
Vanacht met onuitgesproken woorden
Je zegt dat ik de enige ben
Maar zal mijn hart gebroken zijn
Als de nacht de morgenzon ontmoet
Ik wil weten of jouw liefde
een liefde is waar ik zeker van kan zijn
Dus vertel het me nu en ik zal het niet meer vragen opnieuw
Will you still love me tomorrow
Will you still love me tomorrow
Will you still love me tomorrow
Will you still love me tomorrow’
Itchycoo Park The Small Faces.
Voornamelijk omdat het zo surrealistisch was en hoewel het zinspeelde op drugstrips, stoorde ik me daar niet al te veel aan, maar dacht ‘wat als we de wereld zo konden ervaren’. Ik heb altijd van het surrealistische gehouden, de magische mystieke dimensies van het leven. Een ander nummer in dezelfde trant was Traffic Hole in my Shoe en alle andere surrealistische invloeden in kunst, literatuur, poëzie. Ik hield ook van de ooomph en de energie van het lied, hoewel niet van de mod connecties.
‘ Over Bridge of Sighs
To rest my eyes in shades of green
Under dreaming spires
To Itchycoo Park, that’s where I’ve been
(What did you do there?) I got high
(What did you feel there?) Well, I cried
(But why the tears there?) Vertel je waarom
Het is allemaal te mooi
Het is allemaal te mooi
Het is allemaal te mooi
Ik voel me geneigd om te gaan blowen
Opgehangen, de eendjes voeren met een broodje
Ze komen allemaal tevoorschijn om te grooven
Maak plezier in de zon
Ik zal je zeggen wat ik zal doen (Wat ga je doen?
Ik zou er nu wel met jou heen willen
Je kunt je school missen (Zou dat niet cool zijn?)
Waarom de woorden van dwazen leren?
(Wat zullen we daar doen?) We zullen high worden
(Wat zullen we daar aanraken?) We zullen de hemel aanraken
(Maar waarom daar tranen?)) Ik zal je zeggen waarom
Het is allemaal te mooi
Het is allemaal te mooi
Het is allemaal te mooi
Ik voel me geneigd om me op te winden
Ga ophangen, feed the ducks with a bun
They all come out to groove about
Be nice and have fun in the sun
It’s all too beautiful
It’s all too beautiful
It’s all too beautiful’
Vertel me dan eens welke liedjes je leven op de een of andere manier hebben beïnvloed????